vrijdag 3 augustus 2018

Naar Prora en Binz

Na een hobbelige start fietsen we op een vrijliggend fietspad.
Het eerste stuk asfalt en even verder spiksplinternieuw biljartglad asfalt.
We nemen een afslag te vroeg maar corrigeren snel.
Tot in Lietzow is het zalig fietsen.
Onze eerste cachepoging dreigt op niets uit te lopen als er plots een familie van 4 man sterk recht op doel afloopt en een fel roze broodtrommel met cache-inhoud bovenhaalt.
Eitje dus.
Na de volgende cache (helemaal zelf gevonden) is het uit met de pret van luxefietsen.
We laten een groep mountainbikers voor, kruisen de spoorweg en gaan de strijd met een bospad aan.
Even volgen we de mountainbikers tot onze wegen zich splitsen.
Het pad gaat van kwaad naar erger.
We moeten van de fiets.
Op bepaalde plaatsen zakken onze fietsbanden tot aan de velgen in het zand.
Mijn bewondering voor cyclocrossers neemt exponentieel toe.
We rijden een afslag voorbij en keren op onze stappen terug.
Is daar dezelfde groep mountainikers.
Tijd voor een babbel.
Hun goede raad: terugkeren, niet doen.
Het voorgestelde traject van Eigenwijze Reizen is niet te befietsen met onze fietsen.
Het stijgt en daalt dat het een lieve lust is.
Laat de romantische Strekke maar links liggen en "fiets" door tot aan de hoofdweg.
Hebben we gedaan en het werd een verademing.
Vrijliggend asfalt fietspad tussen de zee en de grote weg.
Tegen het middaguur vonden we de ideale picknickplek.
Overdekt dus volle schaduw op het heetst van de dag.
Vandaag heel wat getuigen van het DDR-verleden.
We eindigen in Binz.
Mondaine badplaats en mix van herstel en vergane glorie.
Super toeristisch, super druk.
Hier gaan we op zoek naar de Rasende Roland.
De stoomtrein brengt ons naar Putbus waar we een stuk van het traject van dag 1 hernemen.
Met betonplaten, klinkers, bospaden, slechte macadam, zandwegels ...
Kortom het hele assortiment.
Het biljartgladde asfalt van deze morgen ligt ver achter ons.