Epiloog fietsvakantie 2017

De was ligt klaar, de fiets is gekuist (ondanks de regenbuien van vandaag).

We kijken terug op een zonovergoten fietsvakantie met 1 regendag.
De Tauernradweg is de moeite waard om te fietsen (wij reden een deel van het traject).
Voor wie hetzelfde traject wil fietsen, je houdt beter toch maar van semi-verhard en onverhard.
Ik zou voor het merendeel van de ritten een andere materiaalkeuze maken.
Een mountainbike is te verkiezen boven een citybike of een trekkingfiets.
En heb je die niet, dan misschien toch een andere bandenkeuze met meer profiel en grip.
Ik heb de tanden van voor- en achtercassette van mijn fiets niet geteld en ken ze ook niet zoals de pro's uit het hoofd.
Maar 1 ding is duidelijk: achter mochten er een paar tandjes meer zitten voor de zwaarste beklimming op weg naar Kaprun.

De skills om de fietsen op de fietsdrager te plaatsen moeten geperfectioneerd worden.
De fietsdrager is er een streepje lak bij ingeschoten.
(De fietsen stonden in omgekeerde volgorde, de zwaardere E-bike eerst op de drager, de lichtere Lightspeed er achteraan)
De lak van de bevestigingsbeugel kwam blijkbaar in aanraking met de cranck-arm van de E-bike.
De reclametekst van fietsen Remory op de fiets van Linda is niet langer leesbaar op de plaats waar de grip het frame omklemde.
De plasticbeschermstrip op het frame van de Lightspeed ziet er wat verfrommeld uit en moet vervangen worden.
Voor de toekomst even puzzelen om verdere gebruikssporen op fiets en fietsdrager te voorkomen.

En volgend jaar?
Er staat traditiegetrouw begin augustus een fietsvakantie gepland.
Het wordt een standplaatsversie.
De Oostzee behoort tot de mogelijkheden.
Even afwachten wat fietsreisorganisatoren in de aanbieding hebben.

Dagje Salzburg en Sound of Music

We hebben de fietsvakantie met één dagje verlengd.
De voormiddag staat in het teken van the sound of music.
Panoramatours biedt een rondrit met gids aan over verschillende locaties van de film.
Enkele hebben we al met de fiets bezocht.
Plaats van afspraak aan de kiosk van Panoramatours, vlakbij Mirabell gardens.
We zijn te vroeg.
Dus is er nog tijd om Mirabell gardens even aan te doen.
Wat een verschil met vorige week toen het er al razend druk was.
We kunnen in alle rust rondkijken, rondlopen.
De zon zit niet voor alle foto's even gunstig.
Inmiddels zijn de bussen voor de tour gearriveerd.
De eerste bus zit al bijna vol.
Het is zoeken naar een plekje waar we nog naast mekaar kunnen zitten.
We belanden (gelukkig samen) op de laatste rij van de bus.
De laatsten moeten genoegen nemen met verspreide zitplaatsen.
(Dat zou Linda niet echt zien zitten).
Otto is onze chauffeur.
Peter is onze gids.
Een grappige kerel die in vloeiend Engels honderduit vertelt over de filmopnames, de geschiedenis van de familie von Trapp en en passant ook nog één en ander over Salzburg toelicht.
Het is uiteraard allemaal een beetje toeristisch, maar zeker de moeite waard.
1 ding is zeker over de film: er is nogal wat gebeurd aan de montagetafel.
Naast de romantisering waar gezocht werd naar een meeslepend verhaal.
Peter hoopt dat hij onze dromen en fantasieën niet verstoord heeft.

Een foto-impressie:

Na de middag maken we een stadswandeling in eigen beheer.
De internetgids van Euroreizen begeleidt ons door Salzburg.

We eindigen onze wandeling met een lekkere citroensorbet (met Prosecco) in het prieel van Tomaselli.

Bij het verlaten van het terras treffen we een kinderkoor.
In Mirabell gardens liepen ze eerder voor ons uit.
Nu geven ze een klein optreden.

Aangekomen in het hotel worden de koffers zo veel mogelijk gepakt.
Grote bagage al in de auto geladen, fietsdrager gemonteerd en fietsen geplaatst.
Zo moeten we morgenochtend na het ontbijt nog enkel de restbagage inladen en kunnen we meteen op pad voor een kleine 1000 kilometer.

Der alter Fuchs mocht ons een laatste keer verwelkomen voor een heerlijk 1-gangsdiner naar eigen keuze.
Fuchs Gordon Bleu (je leest het goed, Gordon, zo staat het op het menu) gefüllt mit Zucchini, Tomaten, Schwammerl, Schafskäse auf Erdäpfel-Vogerlsalat.
Lekker.

Van Lofer naar Salzburg

De laatste fietsdag is aangebroken.
Gordijnen open en hoopvol kijken naar de lucht.
Nog wat witte lage wolken en een beetje zon.
Mooi weer voorspeld vandaag.

Het zal alleen maar mooier worden.
Ons hotel ligt langs de Tauernradweg.
Opstappen en wegwezen dus.

Geen supermarkt in Lofer.
We zullen ons broodbeleg en yoghurt verderop moeten zoeken.
Redelijk wat geocaches op ons traject (een aantal ook er naast).
De buit is eerder matig.
Na gisteren is alles doornat en als het ons te vuil of te gevaarlijk lijkt, staken we de zoektocht heel snel.

Ons roadbook geeft aan dat het fietspad naar Bad Reichenhall 'partially non asphalted route' is.
Al snel blijkt waarom dit vandaag expliciet aangegeven is.
De Tauernradweg is voor een heel groot deel semi-verhard of onverhard.
Maar het stuk van vandaag van zo'n 8 kilometer spant de kroon.
Dit traject is absoluut ongeschikt voor een trekkingfiets en een stads-e-bike.
Er liggen Schwalbe Marathonbanden op onze fietsen.
Niet de minste, maar dergelijk traject is enkel met een mountainbike te befietsen.
Zowel stijgen als dalen is ronduit gevaarlijk.
Al stappend naast de fietsen bemerken we rem- en slipsporen van mountainbikes.

Na een korte pauze naderen 2 fietsers die ik herken van bij het ontbijt deze morgen in het hotel.
Het blijken Ieren te zijn.
Met huurfietsen.
Dat is al helemaal huilen met de pet op.
'These bikes are rubbish' zegt de man.
We bekijken ze even en moeten hem volmondig gelijk geven.
Net een klasse beter dan een zogenaamde stationsfiets.
Daar stuur je als reisorganisatie je klanten niet mee op pad.
En al helemaal niet op het pad van vandaag.
De fietsen zijn niet geleverd door onze reisorganisatie.

We fietsen geruime tijd in Duitsland vandaag.

Op weg naar onze eindbestemming fietsen we langs het kasteel waar de familie Von Trapp in de Sound of Music resideerde.
Salzburg baadt in de zon.

Voor vanavond hebben we een voucher voor het diner bij Der alten Fuchs.
Standaard op het hp-diner: schnitzel.
De portie van vorige week indachtig gaan we voor een andere optie.
Linda voor Schweinebraten, ik voor goulash.
Beide geen onverdeeld succes.
Terwijl bij ons eerste bezoek de verschillende menugangen mekaar in sneltreinvaart opvolgden gaat het nu bijzonder traag.
Je merkt dat het niet vlot in de keuken.
Dus vragen we bij het dessert meteen ook de rekening.
Die laat op zich wachten.
Even plaatsnemen aan de toog bespoedigt de afhandeling.
Van daaruit heb je zicht op het doorgeefluik van de keuken en merk je dat de boel er in het honderd loopt.
Nu voor ons geen probleem meer.
Op naar ons hotel.
Morgen staat de begeleide Sound of Music-tour op ons programma en gaan we in de namiddag het oude Salzburg verkennen met een internetgids van Euroreizen.

Van Kaprun naar Lofer

5u15
Wakker.
Ruisende regen.
Gedonder, gebliksem.
Om bang van te worden.
Ogen weer dicht en stilletjes hopen dat het over een paar uur voorbijgetrokken is.
7u30
Gordijnen open.
Het is grijs, maar droog.

We starten een alternatieve route.
Langs de Spar om inkopen te doen voor onze lunch.
Open op zondag. Maar niet de versafdeling waar we ham en kaas in een paar sneetjes wilden kopen.
Wel in koeling: driehoekjes sandwiches met tonijnsla en met eiersalade en bieslook.
De keuze is snel gemaakt.
De alternatieve weg levert wel een vervelende ondertunneling op.
Fietsen en trappen zijn geen goede vrienden. Zelfs niet met een fietsgoot.
Een bepakte fiets sputtert al gauw tegen.
Zeker bij nat weer.
We geven voorrang aan een mountainbiker die verzucht: 'Ah das ist Scheisse.'
Ik help Linda met de e-bike.
Hoewel licht in zijn categorie, toch zwaarder dan een gewone fiets en zeker dan de lichtgewicht Lightspeed.
Zell am See ligt er troosteloos bij.

Wat een verschil met eergisteren toen we een stuk te ver doorreden in de zoektocht naar ons hotel in Kaprun.
Ik had toen beter ook wat foto's gemaakt om het contrast te zien.
Het is stapvoets rijden in Zell am See.
Ondanks het grijze weer zijn er toch heel wat slenterende mensen en wandelaars.
Lage wolken versluieren de bergen.
Het blijft grijs, regen zal niet uitblijven.
We lunchen vroeg omdat we een superlunchplek ontdekken bij een geocache.

De GPS-tracks en de wegbeschrijving zijn soms verschillend.
Onderweg duikelen we enkele geocaches op.
Met frisser weer is dat makkelijker.
In de hitte komt de stoom uit je oren als je van de fiets stapt om de cache in de zon te zoeken.
Wisselend succes.
In Saalfelden besluiten we om even het centrum in te duiken voor iets warms.
Het wordt Fritattensuppe bij een Italiaan op het terras.

De soep is nog niet koud als de eerste regendruppels vallen.
Onze fietsen staan onder de uitbouw van een kledingwinkel.
Er zijn toch geen kopers of kijkers op straat.
De regenbroek vult de regenjas aan.
Voor even blijven we droog.
Maar kilometers lang fietsen in de gietende regen.
Nee, dat lukt niet.
Gelukkig is de fietsroute van vandaag over de hele lengte geasfalteerd.
Ook nu blijft het voorzichtig zijn met plassen en would be beekjes op ons pad.
Fietsen is na vele natte kilometers niet leuk meer.
Water sijpelt binnen langs de rits van je jas, je pet is doorweekt (maar houdt wel de regen van je bril weg), je voelt het water eerst in je schoenen sijpelen, even later vindt het ook zijn weg naar je fietsonderbroek.
Kortom, tegen de tijd dat we ons hotel bereiken, druppen we langs alle kanten.

De weg lijkt eindeloos lang.
Verrassing bij aankomst: we worden verwelkomd in het Vlaams.
De plichtplegingen met registratie worden herschikt.
Eerst droog en dan pas papieren invullen.
Zwembad, sauna, wat we maar willen.
We kiezen gewoon voor een warme douche :)
Inmiddels zijn 2 bussen vol bejaarden gestopt aan het hotel.
Het zoemt er van de bedrijvigheid.
Er treedt een Lederhosenband op én iedereen moet van koffie en taart voorzien.
Alles loopt wonderwel heel vlot.
Wij kunnen plaats nemen aan de toog en iets drinken in afwachting dat de gastvrouw haar handen even vrij heeft en dat het dinnertime is.
Relaxen bij een glas witte wijn.

Het eten is lekker op het dessert na.
Een soort zoete lasagne (omwille van de laagjes zo genoemd) maar niet te vreten.
Je kan net zo goed ribbelkarton proeven.
Soep, sla en hoofdgerecht waren dan wel weer pico bello
We doen het rustig aan vanavond na deze lange natte rit.
Ons hotel ligt even buiten het dorp.
Het wordt genieten van de stilte.
Morgen is er mooi weer beloofd.
Dat moet ook!
We krijgen de natte kleren (en vooral schoenen) nooit droog.
Genoeg reserve mee om met droge kleren te kunnen vertrekken, maar geen extra regenbroek of covers voor de fietstassen.
We haalden al een pak kranten om de schoenen op te vullen.
Indien nodig morgen nog een plastic zak om de rest van de natte spullen in op te bergen en mee te geven met de bagage naar het starthotel.
Nog 1 rit te gaan.

Uitstap naar de Krimml-waterval

De wekker iets vroeger gezet.
Ik toch, want Linda heeft er geen rekening mee gehouden dat het weekend is.
Geen weksignaal bij haar dus.
Waarom vroeger?
We moeten de trein van 9:12 halen en eerst nog een eindje fietsen tot aan het station.
Bij het ontbijt komt onze gastheer een babbeltje slaan.
'Liebe Damen, '
Wat volgt is goede raad.
Er wordt onweer voorspeld.
En gaat hij door,bergonweer is niet te onderschatten.
Zorg ervoor dat je op tijd terug bent voor de hel losbreekt.
En van die hel hebben we deze vakantie al een voorsmaakje gekregen.

Je kan op elk moment onderweg de trein terugnemen.
Elk uur is er een trein richting Zell am See.
De heenrit is sowieso per trein.

De terugweg staat in ons roadbook beschreven als ongeveer 60 kilometer, afhankelijk van de ligging van je slaapplaats.
Maak daar maar dik 70 van, zegt onze gastheer.
En zo besluiten we onderweg dat we 1. wel de watervallen zullen bezoeken en 2. met de trein terug zullen keren.
Aan het station ontmoeten we 2 Tsjechische koppels. Eén koppel in Sagan-uitrusting.
De dame van het andere koppel heeft enorm veel belangstelling voor de e-bike.
Een babbel in Fürth, ons vertrekstation, en een demo in Krimml ons eindstation.
E-bike staat nu zeker op haar verlanglijstje.
Onze reisgezellen keren vanop het perron onmiddellijk rechtsaf terug richting Kaprun.
Wij gaan linksom, de fiets- en wandelweg naar de watervallen op.
Direct prijs, ketting er af.
En na de eerste bocht, voet aan de grond.
De eerste paar honderd meter zijn dan ook bijzonder steil en kronkelen naar boven.
Even verder lukt het wel te fietsen, zowel bergop als bergaf.
Dit 'fietspad' is duidelijk niet voorzien op gewone fietsen.

Een paradijs voor mountainbikers met dikke profielbanden op de fiets.
Ze zijn er talrijk en de meerderheid fietst elektrisch ondersteund.
Fietsend, wandelend, fietsend, wandelend bereiken we de toegang tot de watervallen.
Recht in ons zicht een standje met 'Belgian Waffles'.

Nee, we hebben ze niet gegeten, enkel een foto genomen.
We wandelen naar boven tot aan het punt 'Staubige Reib'.
Je kan dan nog 2 uitkijkpunten verder tot bovenop de brug over de waterval.
Van hieruit hebben we een mooi zicht op het naar beneden stortende water.
We keren terug.
Veel volk op de been, veel fotomomenten.

Het water vernevelt tot op het wandelpad.
Een imposante watermassa dondert en raast naar beneden.

Nog even langs de souvenirwinkel en dan met de fiets terug naar het station in Krimml.
Heel voorzichtig en vooral bergaf geregeld naast de fiets.
De trein vertrekt mooi op tijd.
Onze fietsen zijn de enige die mee moeten.
Ik stap mee in de fietswagon en geef aan dat ik niet wil dat de fietsen op deze manier tegen mekaar gezet worden.
Mijn metalen klikpedaal komt net boven het frame van de nieuwe e-bike van Linda.
De trein zorgt tijdens de rit voor 'bewegende' fietsen.
Met wat tegenslag schuurt zo'n pedaal de lak van de nieuwe fiets weg.
Dus vraag ik de jongedame die de fietsen plaatst om het pedaal naar onder het fietsframe te draaien.
Ze bekijkt mij even heel raar, maar doet het uiteindelijk toch.
Bij aankomst in Fürth blijkt trouwens dat het lederen zadel van de fiets van Linda beschadigd is tijdens de heenrit naar Krimml.
De spoorwegen nemen het niet zo nauw met het zorgvuldig behandelen van mee te nemen fietsen.

Nog een wijntje op het terras van ons hotel.
Tegen de tijd dat we naar Hotel Toni trekken voor ons diner wordt het heel donker en vallen de eerste regendruppels
Als we aan ons aperitief nippen giet het, dondert het, bliksemt het, stormt het.
Op de terugweg krijgen we bij de laatste meters al rennend nog het begin van een stortbui te verwerken.
Blij dat we ons programma voor vandaag bijgestuurd hebben dankzij de goede raad van onze gastheer.

Van Sankt Johann in Pongau naar Kaprun

Gisteravond is een groep Japanners in ons hotel geland.
Dat houdt in dat de ontbijtruimte deze morgen vooral getooid was met bordjes 'voorbehouden voor groep X'.
Er waren nog wel plaatsen, maar het was er ook erg druk.
Met heel veel getater en gekwetter.
Dus namen we dankbaar het voorstel aan om te ontbijten op het overdekte terras.
Zalig.
Onze spiegeleitjes werden gewoon aan tafel gebracht.
Nog een leuke babbel met de dame die de eitjes en de koffie bracht.
"Naar Kaprun?
Mooie tocht. Het zal er wel druk zijn want er zijn American Saledagen."
(Ik had eerst iets begrepen met sail en maakte mij de bedenking dat Kaprun toch niet aan het water ligt.)
In ons roadbook staat ' you also can take the train between Schwarzach and Lend if you don't want to bike the hilly road.'
De dame verzekerde ons dat het een geleidelijk stijging is die wel een hele tijd aanhoudt.
(2,5 km verklapt het roadbook. Eitje dus)
In de praktijk zal blijken dat de dame in kwestie de weg nooit met de fiets heeft afgelegd.
KLIMMEN, ZWETEN, PUFFEN.
Aan het station van Schwarzach moesten we een omleiding volgen.
Een geleidelijke klim bracht ons aan de andere kant van de wegwerkzaamheden.
De voorderailleur hield zijn manieren en schakelde vlot naar het kleinste blad.
En dat had ik echt wel nodig.
Linda als een speer vooruit met elektrische ondersteuning, ik haar traagjes achterna.
Ik haalde een Hollandse dame met zoon in. Even hoger dartelde de paardenstaart van de dochter en later kwam ook de papa nog op de proppen om zoonlief al lopend een duwtje in de rug te geven.
De zoon, de mama en ik moesten onherroepelijk voet aan de grond zetten.
Op iets vlakkere stukken konden we weer op de fiets om even later opnieuw af te stappen.
Lager in het dal stopten we bij een Gasthof voor een frisse Almdudler en een fles water om de drinkbussen opnieuw fris te vullen.
Het Nederlandse gezin schoof aan aan het tafeltje naast ons.
Zelfde taal, dus tijd voor een babbeltje.
De mama vervloekte de omleiding omwille van het steile klimtraject.
Alleen, op het eerste geleidelijke klimmetje na, hebben we het normale traject gevolgd.
En dat was met een trekkingfiets inderdaad niet van de poes.
Boven word je wel getrakteerd op schitterende panorama's.

Het bleef niet bij 1 wegomlegging.
Ook fietsen door een Baustelle was ons deel.
1 van de afdalingen was ronduit gevaarlijk.
De weg lag er met kieren en reten en hobbelig asfalt.
De valpartij van vorig jaar dag op dag indachtig zijn we wijselijk te voet afgedaald.
Daarna ging het vlot met wat lichter klimwerk.
De ketting liep nog een keertje af.
In al ons enthousiasme fietsten we ook nog een eind te ver.
Al even kunnen genieten van Zell am See, vooral van de See dan.
De nieuwe fietstassen van zus Linda zijn duidelijk niet gemaakt voor e-bikes.
De lay-out van de bagagedrager zorgt voor weerkerende problemen.
Een kunstgreep met takjes en plakband om de linkertas verder van het wiel weg te houden, heeft tijdelijk uitkomst geboden.
Maar na verloop van tijd was het toch opnieuw prijs.
Tas dan maar op mijn fiets gemonteerd. Daarop zit ie als gegoten.
De aankomst in Kaprun was druk, druk, druk.
De American Sale brengt veel volk op de been.
Even nagevraagd waar we ons hotel konden vinden.
Easy peasy.
We kregen een andere kamer aangeboden dan oorspronkelijk voorzien.
Een danszaal.
Met badkamer met bad én met een salon.
Hier overnachten we 2 keer.
Diner was voor deze twee dagen voorzien in Gasthof Zur Mühle
Ik ging al even op prospectie, maar daar wisten ze van toeten noch blazen.
Vorig jaar hadden ze de laatste keer meegewerkt met radreisefreunde.at.
Ze verwachtten ons niet.
Maar geen probleem, het zou wel in orde komen.
Dat deed het ook.
Met een vreemde wending.
Plots rinkelt de telefoon op onze kamer.
Zus Linda neemt op.
Radreisefreunde liet weten dat we niet in Gasthof Zur Mühle kunnen dineren, maar in Hotel Toni.
Om de hoek van ons hotel.
5 minuten stappen.
We vertrokken in de regen en toen we aan het aperitieven waren brak de zondvloed los.
Het water viel met bakken uit de hemel.
Daar bovenop nog een bliksemschicht en een donderslag.
We werden zeer gastvrij ontvangen.
Groot hotel met ook nog appartementen waarvan de gasten aanschuiven aan het buffet.
Koude en warme gerechten, een chef aan de grill, dessert, kaas, frisdrank.
A volonté.
Enkel alcoholische dranken moeten betaald worden.
En dus verdronken we de regen in een glas Prosecco.
Nog een wandelingetje door Kaprun (de regen had opgehouden), krimi kijken, blogje schrijven en naar bed.
Morgen trekken we er met de trein op uit naar de Krimml watervallen.
De fietsen gaan mee om terug naar het hotel te fietsen.
Het weerbericht belooft een regenachtige dag.
Jammer langs de ene kant, maar een aangename afwisseling na de bloedhete voorbije dagen.

Van Golling naar Sankt Johann im Pongau

Koers met hindernissen.
Eerst langs de Spar om ons lunchpakket te vervolledigen met yoghurt en fris water.
Aangekomen bij de spoorweg gaan de slagbomen dicht.
Behoorlijk lang wachten (hadden we gisteren al aan den lijve ondervonden).
Even de verkeerde richting uit over de brug in plaats van ervoor en rechtsomkeert.

Niet veel later een luid geluid.
Problemen met de fietstas van Linda op de bagagedrager.
We hadden thuis uitgeprobeerd of de AGU-tassen ook op de nieuwe fiets pasten.
Met wat geschuif en getrek leek dat ok.
We deden geen testrit met een volle tas.
Gisteren bij vertrek in Salzburg ging het al niet zo best.
Dus kochten we in een winkel met reistoebehoren een kofferafsluitband.
Die was nogal groot, maar we vonden een goede manier om de fietstas op de achterdrager stabiel te houden.
Bij een put in de weg, knalde de tas tegen de wielspaken.
Niet ok dus.
Ik plaats mijn fiets op de fietsstaander en denk dat hij redelijk stabiel staat.
Dat was buiten de wind gerekend.
Zonder dat we het merkten tuimelt de fiets omver.
Het voorwiel draait met de rem onder de framebuis door.
Ik denk dat het licht er ook onderdoorgaat en probeer het stuur weer recht te krijgen.
Dat valt niet echt mee.
Uiteindelijk lukt het de fiets weer rijklaar te krijgen.
De remmen werken.
Over het licht heb ik geen idee.
We hebben het niet direct nodig. Het wiebelt een beetje.
Denk dat ik best een nieuw bestel.
Het is online nog op voorraad. :)

De eerste 20 kilometer zijn niet aangenaam fietsen.
We fietsen door de Salzachklamm. Imposant rotsgebergte links en rechts van ons.
De enige mogelijkheid om erdoor te komen is langs de grote weg.
Nogal wat auto's onderweg, maar vooral enorm veel wind.
Met momenten heb je de indruk dat je fiets gaat zweven.
De wind blaast van schuin voor. Klein maken bij het klimmen en blij zijn dat je pet onder je helm goed vastgeklemd zit.
Gelukkig volgt nadien een mooi traject op de Tauernradweg.

De GPS geeft een foutsignaal als we door een tunnel rijden
Dus keren we om om het juiste pad verder te volgen.
Klimmen !!!!
Blijkt even later dat het klimmen en dalentraject opnieuw op de weg van de tunnel uitkomt.
Het versnellingsapparaat heeft blijkbaar deugd gehad van de val van de fiets.
Vandaag schakelt het voorbeeldig terug naar het kleinste voorblad.
Geen fietsenmaker geraadpleegd dus.
Of toch niet voor de versnellingen.
Wel voor de fietstas van Linda.
In Bisschofshofen vinden we een grote sportwinkel met fiets- en fietsonderhoudafdeling.
Ik ga op prospectie, Linda wacht in de schaduw. (Het is ook vandaag heet, heet, heet)
De jongeman van dienst toont mij wat er op voorraad is.
In de rayon, een dubbele fietstas.
Niet echt wat we zoeken, maar mogelijk bruikbaar.
Ik wil een demo op een elektrische fiets die in de winkel staat.
Na een paar pogingen lukt het.
Blijkt dat het overkoepelende deel los kan geritst worden waarna je 3 tassen overhoudt.
2 zijtassen en 1 tas die er bovenop past.
Ik spreek af dat ik zus en fiets ophaal en als de tassen passen dat we een deal hebben.
De fietswerkplaats is op de eerste verdieping.
De jongeman biedt aan om de fiets naar boven te brengen.
Ik vraag in mijn beste Duits of het geen beter idee is de fietstas beneden in de winkel uit te proberen.
En dat doen we.
Het lukt.

Niet zo handig als een pakaftas met klickfix, maar aangezien die niet past ...
We zijn wel niet van plan de tasssen elke dag los te maken.
Als noodoplossing zijn ze prima.
Na de fietsvakantie bekijkt zus welke makkelijk afneembare fietstassen een betere keuze zijn.
Hielden we dus wel een AGU-tas over.
Gelukkig heeft zus de linkse tas mee en ik de rechtse.
Kon de overtolllige tas op mijn bagagedrager :)
Hierna verliep ons traject vlekkeloos.
Nog een paar geocaches bovengetoverd en ingecheckt in Hotel Brückenwirt.
Groot, luxueus mét zwembad :)
Een verfrissende duik, een drankje op het terras, het mini-stadje verkennen en koelte zoeken tot het diner op het overdekte terras.
Het begrip aperitieven is hier blijkbaar onbekend.
Bestel je een drankje, wordt onmiddellijk het voorgerecht er bij opgediend.
Net zoals in Salzburg en Gollingen.
4 gangen vanavond.
Er zal wat afgefietst moeten worden om dat te compenseren.
Morgen fietsen we naar Kaprun waar we 2 nachten verblijven.