Stralsund

Fietsrustdag met een uitstap naar Stralsund.
We verlaten ons eiland.
Over de imposante brug.
Vroeger was hier enkel een veerboot met lange wachttijden.

Stralsund is een toeristische Hanzestad.
In het vooruitzicht van de knieoperatie van Linda hebben we beslist om een gegidste tour met een busje te doen.
Onze gastvrouw is zowel chauffeur als gids.
Plaats in het busje voor een 8-tal toeristen.
Full house.
We rijden de hele stad rond en houden halt bij tal van interessante plekjes.
Uiteindelijk zullen we de tour toch nog eens te voet nalopen.
1 ding gemist: het oude ziekenhuis.
Zelfs met navragen vinden we het niet.
Blijken we achteraf toch heel dichtbij geweest te zijn.
1 straat verder …

Op de middag kiezen we voor fish & chips aan een kraampje bij het water.
Ook hier een portie om u tegen te zeggen.
Met 1 portie voor ons twee, waren we ook wel voldaan geweest.
Goed dat we eerst de guided tour genomen hebben.
We kunnen nu rustig alle bezienswaardigheden nog eens op het gemak bekijken met de uitleg erbij in ons achterhoofd.

De auto hebben we achtergelaten in een ondergrondse parking 2 straten buiten het centrum.
Luxe bij dit warme weer om hem koel terug te vinden.

Op de terugweg rijden we achter een antieke Wartburg.
Tweetakt.
Eerst doen we moeite om dichterbij te komen en enkele foto's te maken.
Later in de file komen we vanzelf dicht genoeg.
En tenslotte nemen we afstand.
Stinken …
We worden bijna vergast en laten de auto met plezier verder van ons wegrijden om linksaf te slaan richting Bergen auf Rügen.

Naar Prora en Binz

Na een hobbelige start fietsen we op een vrijliggend fietspad.
Het eerste stuk asfalt en even verder spiksplinternieuw biljartglad asfalt.
We nemen een afslag te vroeg maar corrigeren snel.
Tot in Lietzow is het zalig fietsen.
Onze eerste cachepoging dreigt op niets uit te lopen als er plots een familie van 4 man sterk recht op doel afloopt en een fel roze broodtrommel met cache-inhoud bovenhaalt.
Eitje dus.
Na de volgende cache (helemaal zelf gevonden) is het uit met de pret van luxefietsen.
We laten een groep mountainbikers voor, kruisen de spoorweg en gaan de strijd met een bospad aan.
Even volgen we de mountainbikers tot onze wegen zich splitsen.
Het pad gaat van kwaad naar erger.
We moeten van de fiets.
Op bepaalde plaatsen zakken onze fietsbanden tot aan de velgen in het zand.
Mijn bewondering voor cyclocrossers neemt exponentieel toe.
We rijden een afslag voorbij en keren op onze stappen terug.
Is daar dezelfde groep mountainikers.
Tijd voor een babbel.
Hun goede raad: terugkeren, niet doen.
Het voorgestelde traject van Eigenwijze Reizen is niet te befietsen met onze fietsen.
Het stijgt en daalt dat het een lieve lust is.
Laat de romantische Strekke maar links liggen en "fiets" door tot aan de hoofdweg.
Hebben we gedaan en het werd een verademing.
Vrijliggend asfalt fietspad tussen de zee en de grote weg.
Tegen het middaguur vonden we de ideale picknickplek.
Overdekt dus volle schaduw op het heetst van de dag.
Vandaag heel wat getuigen van het DDR-verleden.
We eindigen in Binz.
Mondaine badplaats en mix van herstel en vergane glorie.
Super toeristisch, super druk.
Hier gaan we op zoek naar de Rasende Roland.
De stoomtrein brengt ons naar Putbus waar we een stuk van het traject van dag 1 hernemen.
Met betonplaten, klinkers, bospaden, slechte macadam, zandwegels ...
Kortom het hele assortiment.
Het biljartgladde asfalt van deze morgen ligt ver achter ons.

Naar Kap Arkona

Voor deze rit doet Eigenwijze Reizen twee voorstellen.
Of met de fietsbus tot in Trent waarbij ze waarschuwen dat er op de terugweg mogelijk geen vrije plaatsen zijn voor de fietsen.
Of met eigen vervoer tot aan de Wittower fähre en terug.
Wij kozen voor het laatste.
De parkeerplaatsen waarvan sprake hebben we niet gezien.
We konden de auto achterlaten op een particuliere parkeerweide.
Bij de inrit een paal met een geldkluisje en de boodschap dat je voor dagparkeren 3 euro in de geldgleuf moet deponeren.
Alles in vertrouwen.
Een vijfbeurtenkaart voor het veer komt goedkoper uit dan 4 individuele tickets.
Ik bestel er 2.
2 voettochten voor 2 vrouwen en 2 fietsen.
De man achter het loket vraagt naar onze plannen en besluit: 1 vijfbeurtenkaart en 3 individuele tickets.
Nicht verlieren drukt hij ons op het hart.
We starten op een klinkerpad.
Fietsbaar en naar Oostduitse normen zelfs comfortabel.
We genieten van de schaduw en houden de Wieker Bodden aan onze linkerkant.
Helder blauw water.
We krijgen ook nog asfalt maar vooral veel fietsbaar onverhard onder de wielen.
Het is druk vandaag.
Zo'n 3 km vóór het veer biedt Eigenwijze Reizen een autovrij traject aan met de vermelding dat de eerste kilometer wel erg slecht is.
Deze waarschuwing hebben we nog nergens gelezen in ons roadbook en we hebben inmiddels al heel wat erbarmelijke fietspaden verwerkt.
De keuze is snel gemaakt.
Wij kiezen voor de asfaltweg en die paar auto's nemen we er wel bij.
De geocache bij het veer vinden we niet.
De buit van vandaag: 2 geocaches en mogelijk een leeg doosje.

Rondrit naar Garz

Lekker lang geslapen en na het ontbijt bij het toerisme infokantoor langsgelopen.
De vriendelijke dame kon ons niet verder helpen met de uurregeling van de treinen.
Vanavond dan maar eventjes langs het station fietsen.
Op naar ons eerste fietstraject.
Rondrit naar Garz en terugkeren via Putbus.
Na een stukje langs de grote weg gaan we off road. En dat mag je letterlijk nemen.
Ik hoop dat dit geen voorproefje is van de komende trajecten.
Maar ik vrees er een beetje voor als ik de leesronde van de routebeschrijvingen goed doorgenomen heb.
Een paradijs voor wie houdt van kerkwegels, karrensporen en mountainbiketrajecten.
Veel onverhard (doenbaar om te fietsen), veel rul zand (onbefietsbaar na de droogte van de voorbije weken) en fietspaden in vooroorlogse betonplaten waar je je kan bekwamen in de kunst  van slalommen.
Onderweg ontmoeten we een koppel oudere fietsers.
Hoopvol informeren ze naar de (betere) toestand van het fietspad in de richting van waaruit wij komen.
We moeten hen teleurstellen.
We staan op een viersprong en welke richting je ook uitkijkt ... zand, zand, zand.
Bij het doorfietsen blijkt het traject dat zij al aflegden (en wij nu volgen) al bij al mee te vallen.
Het blijft toch min of meer ploegen en ploeteren.
We fietsen door mooie afwisselende landschappen maar een deel van de charme gaat verloren omdat je al je aandacht nodig hebt voor het fietspad en je stuurmanskunst.
Op een bepaald moment fietsen we langs de zee.
Tijd voor pootjebaden en het zand van tussen je tenen te spoelen.
Een idyllisch en rustig plekje ware het niet dat de stilte verstoord wordt door de muziek uit de Bluetooth speaker van zwemmende jeugd (die ook in het water wil genieten van hun favoriete nummers).
Bij het ondersteboven huis loopt er een boomboxende tiener midden op het fietspad.
Probeer daar met je fietsbel maar bovenuit te klinken.
In Putbus vangen we zowaar een paar regendruppels.
Zalig!!!
Het laatste deel van het traject gaat door het bos.
En zo belanden we uiteindelijk op de markt van Bergen.
Een ommetje nog naar het station lekker bergaf.
Dat betekent klimmen op de terugweg over de kasseien om tenslotte een laatste klim over de asfaltweg naar het hotel aan te vatten.
Klikpedalen ingeklikt.
En toen was het bijna fietsvakantie over.
Een auto verlaat de parking van de rodelbaan en rijdt traag voor mij uit.
Te traag vind ik om niet hinderlijk te zijn voor mijn klim.
Plots stopt hij.
Ik ben dicht genaderd.
Zet zich in achteruit en maakt aanstalten om snel achteruit op de parking te keren.
Ik begin al te bellen en te roepen als ik de achteruitrijlichten zie aanfloepen.
Maar de man en de passagiers zijn oostindisch doof.
Ik kan nog net uitwijken naast een boom en op zijn auto kloppen.
Pas dan merkt hij mij op.
Blind?
Hij verliet de parking toen hij fietsers zag aankomen en ze voor wou blijven.
Waar dacht hij dat ze naartoe waren?
Opgelost in de lucht?
Hij verontschuldigde zich wel.
Gut für Sie and noch besser für mich das nichts passiert is, heb ik het gesprek afgesloten.
't was nipt.

Naar Bergen auf Rügen

899 km (om geen 900 te zijn)
1 chauffeur
Verschilende pauzes ingelast om de benen te strekken.
Om in alle rust te picknicken.
Zo'n 10 uur onderweg.
Vlot verkeer.
Bij de Baustellen bleven we in beweging.
Over de overkant kunnen we kort zijn.
Meermaals stonden auto's en vrachtwagens stil in een kilometerslange file.

Bij aankomst een glaasje witte wijn op het terras.
Avondmaal in het restaurant van het hotel.
Voorgerecht en dessert bepaalt de kok.
Hoofdgerecht kies je zelf uit een ruim aanbod.
Benieuwd of dat dagelijks varieert.
Ik vermoed van niet.
Linda koos voor een schnitzel met Beilage en frietjes.
De schnitzel evenaarde het AlterFuchs in Salzburg formaat.
Ik koos voor op vel gebakken kabeljauw (volgens het onlinewoordenboek. Bij Dorschfilet dacht ik eerst aan dorade)
Voor het dessert hebben we gepast.
Onze borden waren helemaal niet leeg.
De ober (zelf op leeftijd) beveelt ons aan morgen een Seniorenportion te vragen.

We hebben de dag afgesloten met een wandelingetje naar het centrum van Bergen.

Bergen auf Rügen

De fietsvakantie 2018 gaat naar de Ostsee, naar Bergen auf Rügen.
We kunnen stilaan aftellen.
De reisdocumenten zijn al een tijdje geleden aangekomen.
Ik verwacht de GPS-tracks eerstdaags.
Het is een standplaatsvakantie.
We logeren in Bergen auf Rügen en zullen voor een aantal uitstappen of eerst de auto, de bus, de veerboot of de trein nemen.

Ook Duitsland kreunt momenteel onder de hitte.
Het weerbericht belooft beterschap en fietsbare temperaturen.
Regen blijft uit.
De weersvoorspelling kan uiteraard nog wijzigen.
16 dagen vooruit, dat is een hele tijd.

Op onze fietstochten hopen we een aantal geocaches boven te toveren.
Nog 8 keer slapen.

Epiloog fietsvakantie 2017

De was ligt klaar, de fiets is gekuist (ondanks de regenbuien van vandaag).

We kijken terug op een zonovergoten fietsvakantie met 1 regendag.
De Tauernradweg is de moeite waard om te fietsen (wij reden een deel van het traject).
Voor wie hetzelfde traject wil fietsen, je houdt beter toch maar van semi-verhard en onverhard.
Ik zou voor het merendeel van de ritten een andere materiaalkeuze maken.
Een mountainbike is te verkiezen boven een citybike of een trekkingfiets.
En heb je die niet, dan misschien toch een andere bandenkeuze met meer profiel en grip.
Ik heb de tanden van voor- en achtercassette van mijn fiets niet geteld en ken ze ook niet zoals de pro's uit het hoofd.
Maar 1 ding is duidelijk: achter mochten er een paar tandjes meer zitten voor de zwaarste beklimming op weg naar Kaprun.

De skills om de fietsen op de fietsdrager te plaatsen moeten geperfectioneerd worden.
De fietsdrager is er een streepje lak bij ingeschoten.
(De fietsen stonden in omgekeerde volgorde, de zwaardere E-bike eerst op de drager, de lichtere Lightspeed er achteraan)
De lak van de bevestigingsbeugel kwam blijkbaar in aanraking met de cranck-arm van de E-bike.
De reclametekst van fietsen Remory op de fiets van Linda is niet langer leesbaar op de plaats waar de grip het frame omklemde.
De plasticbeschermstrip op het frame van de Lightspeed ziet er wat verfrommeld uit en moet vervangen worden.
Voor de toekomst even puzzelen om verdere gebruikssporen op fiets en fietsdrager te voorkomen.

En volgend jaar?
Er staat traditiegetrouw begin augustus een fietsvakantie gepland.
Het wordt een standplaatsversie.
De Oostzee behoort tot de mogelijkheden.
Even afwachten wat fietsreisorganisatoren in de aanbieding hebben.