Pays des collines.
De streek heeft haar naam niet gestolen.
Bergop en bergaf met geregeld mooie vergezichten.
Het weer was niet wat er beloofd was, de route ook niet echt.
Misschien waren de verwachtingen te hoog gespannen met de ronkende titel Picardisch Wallonië.
Misschien was de tocht van gisteren te mooi om als toetssteen te dienen.
De paden door het bos waren zalig (en gelukkig is er veel bos).
De aanloop vanuit Ronse en verbindingswegen zijn te vaak door woonwijken en zelfs een industrieterrein.
Ellezelles is de moeite waard. Pittoreske dorpskern.
Caches (3 op ons lijstje van vandaag) leverden maar 1 vondst op.
De overige: 1 niet gevonden bij een schilderachtige windmolen, 1 niet gezocht vanwege te ver van onze route.
Bewegwijzering was meerdere malen spoorloos + een niet aangegeven omleiding omwille van de aanleg van een nieuw fietspad via de knooppunten naar Russeignies.
Gelukkig is er de GPS om het spoor niet bijster te geraken.
Bij de start thuis hebben we de file op de E40 vermeden.
Les voor morgen waar we ook een stuk richting kust rijden.
Doen we niet. De R4 en de Oudenaardsesteenweg zullen ons (hopelijk) filevrij naar de E17 brengen.
Ons oordeel over de tocht van vandaag?
Te vaak door de bewoonde wereld in nieuwbouwwijken, een aantal mooie segmenten.
De eindbeoordeling strandt toch op matig.
WAPI zal beter uit zijn pijp moeten komen om ons opnieuw richting Henegouwen te lokken.
Op het menu voor het diner: toast met versbereide rundstartaar en toast met versbereide zalmtartaar gevolgd door gebakken eendenborst met oesterzwammen en gratinpatatjes.
