Bij de titel denk ik direct dat we ergens in West-Vlaanderen de grens zullen overgaan.
Niet zo.
We vertrekken in Machelen aan de Leie en zullen een stuk voorbij Waregem Fietsen.
Geen grens in de buurt, zelfs niet de taalgrens.
We fietsen geruime tijd langs het jaagpad.
Door struiken en bomen krijg je geen water te zien.
Het is wel opvallend rustig en stil.
De eerste geo-cache fietsen we ongemerkt voorbij. Maar als we op onze stappen terugkeren besluiten we om toch maar niet echt te zoeken. Kniehoog gras en brandnetels ... geen fans.
(Ook een andere cache zullen we laten voor wat hij is. Wat is dat toch met het nodig hebben van ladders om een cache te kunnen bereiken?)
Onze zoektocht naar een picknickbankje brengt ons aan de ingang van het kerkhof van Wakken.
Tot nog toe nauwelijks een bankje die naam waardig voorbijgefietst.
Rustige lunch.
Even later fietsen we door een park met -tig banken.
We konden nog wel even gewacht hebben voor ons lunchpakket.
Vlakbij onze bank ... toiletaccommodatie voor heren.
Voor dames niets te bekennen.
Mijn Uixi vormt de perfecte combinatie.
Blij deze aangeschaft te hebben. Ongekend gemak.
Ik kan het accessoire aanbevelen aan elke wandelende en fietsende vrouw die in the middle of nowhere nood heeft aan een toilet.
En zo fietsen we door een wisselend landschap naar onze eindbestemming.
Op grondgebied Zulte toveren we nog 3 caches boven.
Caches van de normale soort. Voor iedereen en zonder extravagante attributen bereikbaar.
Een bakker adverteert huisgemaakt ijs in verschillende soorten.
Geen hoorntjes maar wel individuele potjes beschikbaar.
En we krijgen er 2 lepeltjes in bruikleen bij.
De buitenbank van een kapper biedt de ideale zitplaats.
Enkel nog de lepeltjes en het leeggoed weer inleveren.
Bij thuiskomt staat als afsluiter steak béarnaise met sla, tomaten (uit eigen tuin, de paar die niet door de plaag zijn aangetast) en frieten op het menu.
Fietsvakantie@home 2021 zit er op in zijn meest flexibele vorm.
