Gordijnen open en hoopvol kijken naar de lucht.
Nog wat witte lage wolken en een beetje zon.
Mooi weer voorspeld vandaag.
Het zal alleen maar mooier worden.
Ons hotel ligt langs de Tauernradweg.
Opstappen en wegwezen dus.
Geen supermarkt in Lofer.
We zullen ons broodbeleg en yoghurt verderop moeten zoeken.
Redelijk wat geocaches op ons traject (een aantal ook er naast).
De buit is eerder matig.
Na gisteren is alles doornat en als het ons te vuil of te gevaarlijk lijkt, staken we de zoektocht heel snel.
Ons roadbook geeft aan dat het fietspad naar Bad Reichenhall 'partially non asphalted route' is.
Al snel blijkt waarom dit vandaag expliciet aangegeven is.
De Tauernradweg is voor een heel groot deel semi-verhard of onverhard.
Maar het stuk van vandaag van zo'n 8 kilometer spant de kroon.
Dit traject is absoluut ongeschikt voor een trekkingfiets en een stads-e-bike.
Er liggen Schwalbe Marathonbanden op onze fietsen.
Niet de minste, maar dergelijk traject is enkel met een mountainbike te befietsen.
Zowel stijgen als dalen is ronduit gevaarlijk.
Al stappend naast de fietsen bemerken we rem- en slipsporen van mountainbikes.
Na een korte pauze naderen 2 fietsers die ik herken van bij het ontbijt deze morgen in het hotel.
Het blijken Ieren te zijn.
Met huurfietsen.
Dat is al helemaal huilen met de pet op.
'These bikes are rubbish' zegt de man.
We bekijken ze even en moeten hem volmondig gelijk geven.
Net een klasse beter dan een zogenaamde stationsfiets.
Daar stuur je als reisorganisatie je klanten niet mee op pad.
En al helemaal niet op het pad van vandaag.
De fietsen zijn niet geleverd door onze reisorganisatie.
We fietsen geruime tijd in Duitsland vandaag.
Op weg naar onze eindbestemming fietsen we langs het kasteel waar de familie Von Trapp in de Sound of Music resideerde.
Salzburg baadt in de zon.
Voor vanavond hebben we een voucher voor het diner bij Der alten Fuchs.
Standaard op het hp-diner: schnitzel.
De portie van vorige week indachtig gaan we voor een andere optie.
Linda voor Schweinebraten, ik voor goulash.
Beide geen onverdeeld succes.
Terwijl bij ons eerste bezoek de verschillende menugangen mekaar in sneltreinvaart opvolgden gaat het nu bijzonder traag.
Je merkt dat het niet vlot in de keuken.
Dus vragen we bij het dessert meteen ook de rekening.
Die laat op zich wachten.
Even plaatsnemen aan de toog bespoedigt de afhandeling.
Van daaruit heb je zicht op het doorgeefluik van de keuken en merk je dat de boel er in het honderd loopt.
Nu voor ons geen probleem meer.
Op naar ons hotel.
Morgen staat de begeleide Sound of Music-tour op ons programma en gaan we in de namiddag het oude Salzburg verkennen met een internetgids van Euroreizen.
