Wakker.
Ruisende regen.
Gedonder, gebliksem.
Om bang van te worden.
Ogen weer dicht en stilletjes hopen dat het over een paar uur voorbijgetrokken is.
7u30
Gordijnen open.
Het is grijs, maar droog.
We starten een alternatieve route.
Langs de Spar om inkopen te doen voor onze lunch.
Open op zondag. Maar niet de versafdeling waar we ham en kaas in een paar sneetjes wilden kopen.
Wel in koeling: driehoekjes sandwiches met tonijnsla en met eiersalade en bieslook.
De keuze is snel gemaakt.
De alternatieve weg levert wel een vervelende ondertunneling op.
Fietsen en trappen zijn geen goede vrienden. Zelfs niet met een fietsgoot.
Een bepakte fiets sputtert al gauw tegen.
Zeker bij nat weer.
We geven voorrang aan een mountainbiker die verzucht: 'Ah das ist Scheisse.'
Ik help Linda met de e-bike.
Hoewel licht in zijn categorie, toch zwaarder dan een gewone fiets en zeker dan de lichtgewicht Lightspeed.
Zell am See ligt er troosteloos bij.
Wat een verschil met eergisteren toen we een stuk te ver doorreden in de zoektocht naar ons hotel in Kaprun.
Ik had toen beter ook wat foto's gemaakt om het contrast te zien.
Het is stapvoets rijden in Zell am See.
Ondanks het grijze weer zijn er toch heel wat slenterende mensen en wandelaars.
Lage wolken versluieren de bergen.
Het blijft grijs, regen zal niet uitblijven.
We lunchen vroeg omdat we een superlunchplek ontdekken bij een geocache.
De GPS-tracks en de wegbeschrijving zijn soms verschillend.
Onderweg duikelen we enkele geocaches op.
Met frisser weer is dat makkelijker.
In de hitte komt de stoom uit je oren als je van de fiets stapt om de cache in de zon te zoeken.
Wisselend succes.
In Saalfelden besluiten we om even het centrum in te duiken voor iets warms.
Het wordt Fritattensuppe bij een Italiaan op het terras.
De soep is nog niet koud als de eerste regendruppels vallen.
Onze fietsen staan onder de uitbouw van een kledingwinkel.
Er zijn toch geen kopers of kijkers op straat.
De regenbroek vult de regenjas aan.
Voor even blijven we droog.
Maar kilometers lang fietsen in de gietende regen.
Nee, dat lukt niet.
Gelukkig is de fietsroute van vandaag over de hele lengte geasfalteerd.
Ook nu blijft het voorzichtig zijn met plassen en would be beekjes op ons pad.
Fietsen is na vele natte kilometers niet leuk meer.
Water sijpelt binnen langs de rits van je jas, je pet is doorweekt (maar houdt wel de regen van je bril weg), je voelt het water eerst in je schoenen sijpelen, even later vindt het ook zijn weg naar je fietsonderbroek.
Kortom, tegen de tijd dat we ons hotel bereiken, druppen we langs alle kanten.
De weg lijkt eindeloos lang.
Verrassing bij aankomst: we worden verwelkomd in het Vlaams.
De plichtplegingen met registratie worden herschikt.
Eerst droog en dan pas papieren invullen.
Zwembad, sauna, wat we maar willen.
We kiezen gewoon voor een warme douche :)
Inmiddels zijn 2 bussen vol bejaarden gestopt aan het hotel.
Het zoemt er van de bedrijvigheid.
Er treedt een Lederhosenband op én iedereen moet van koffie en taart voorzien.
Alles loopt wonderwel heel vlot.
Wij kunnen plaats nemen aan de toog en iets drinken in afwachting dat de gastvrouw haar handen even vrij heeft en dat het dinnertime is.
Relaxen bij een glas witte wijn.
Het eten is lekker op het dessert na.
Een soort zoete lasagne (omwille van de laagjes zo genoemd) maar niet te vreten.
Je kan net zo goed ribbelkarton proeven.
Soep, sla en hoofdgerecht waren dan wel weer pico bello
We doen het rustig aan vanavond na deze lange natte rit.
Ons hotel ligt even buiten het dorp.
Het wordt genieten van de stilte.
Morgen is er mooi weer beloofd.
Dat moet ook!
We krijgen de natte kleren (en vooral schoenen) nooit droog.
Genoeg reserve mee om met droge kleren te kunnen vertrekken, maar geen extra regenbroek of covers voor de fietstassen.
We haalden al een pak kranten om de schoenen op te vullen.
Indien nodig morgen nog een plastic zak om de rest van de natte spullen in op te bergen en mee te geven met de bagage naar het starthotel.
Nog 1 rit te gaan.
