vrijdag 4 augustus 2017

Van Sankt Johann in Pongau naar Kaprun

Gisteravond is een groep Japanners in ons hotel geland.
Dat houdt in dat de ontbijtruimte deze morgen vooral getooid was met bordjes 'voorbehouden voor groep X'.
Er waren nog wel plaatsen, maar het was er ook erg druk.
Met heel veel getater en gekwetter.
Dus namen we dankbaar het voorstel aan om te ontbijten op het overdekte terras.
Zalig.
Onze spiegeleitjes werden gewoon aan tafel gebracht.
Nog een leuke babbel met de dame die de eitjes en de koffie bracht.
"Naar Kaprun?
Mooie tocht. Het zal er wel druk zijn want er zijn American Saledagen."
(Ik had eerst iets begrepen met sail en maakte mij de bedenking dat Kaprun toch niet aan het water ligt.)
In ons roadbook staat ' you also can take the train between Schwarzach and Lend if you don't want to bike the hilly road.'
De dame verzekerde ons dat het een geleidelijk stijging is die wel een hele tijd aanhoudt.
(2,5 km verklapt het roadbook. Eitje dus)
In de praktijk zal blijken dat de dame in kwestie de weg nooit met de fiets heeft afgelegd.
KLIMMEN, ZWETEN, PUFFEN.
Aan het station van Schwarzach moesten we een omleiding volgen.
Een geleidelijke klim bracht ons aan de andere kant van de wegwerkzaamheden.
De voorderailleur hield zijn manieren en schakelde vlot naar het kleinste blad.
En dat had ik echt wel nodig.
Linda als een speer vooruit met elektrische ondersteuning, ik haar traagjes achterna.
Ik haalde een Hollandse dame met zoon in. Even hoger dartelde de paardenstaart van de dochter en later kwam ook de papa nog op de proppen om zoonlief al lopend een duwtje in de rug te geven.
De zoon, de mama en ik moesten onherroepelijk voet aan de grond zetten.
Op iets vlakkere stukken konden we weer op de fiets om even later opnieuw af te stappen.
Lager in het dal stopten we bij een Gasthof voor een frisse Almdudler en een fles water om de drinkbussen opnieuw fris te vullen.
Het Nederlandse gezin schoof aan aan het tafeltje naast ons.
Zelfde taal, dus tijd voor een babbeltje.
De mama vervloekte de omleiding omwille van het steile klimtraject.
Alleen, op het eerste geleidelijke klimmetje na, hebben we het normale traject gevolgd.
En dat was met een trekkingfiets inderdaad niet van de poes.
Boven word je wel getrakteerd op schitterende panorama's.


















Het bleef niet bij 1 wegomlegging.
Ook fietsen door een Baustelle was ons deel.
1 van de afdalingen was ronduit gevaarlijk.
De weg lag er met kieren en reten en hobbelig asfalt.
De valpartij van vorig jaar dag op dag indachtig zijn we wijselijk te voet afgedaald.
Daarna ging het vlot met wat lichter klimwerk.
De ketting liep nog een keertje af.
In al ons enthousiasme fietsten we ook nog een eind te ver.
Al even kunnen genieten van Zell am See, vooral van de See dan.
De nieuwe fietstassen van zus Linda zijn duidelijk niet gemaakt voor e-bikes.
De lay-out van de bagagedrager zorgt voor weerkerende problemen.
Een kunstgreep met takjes en plakband om de linkertas verder van het wiel weg te houden, heeft tijdelijk uitkomst geboden.
Maar na verloop van tijd was het toch opnieuw prijs.
Tas dan maar op mijn fiets gemonteerd. Daarop zit ie als gegoten.
De aankomst in Kaprun was druk, druk, druk.
De American Sale brengt veel volk op de been.
Even nagevraagd waar we ons hotel konden vinden.
Easy peasy.
We kregen een andere kamer aangeboden dan oorspronkelijk voorzien.
Een danszaal.
Met badkamer met bad én met een salon.
Hier overnachten we 2 keer.
Diner was voor deze twee dagen voorzien in Gasthof Zur Mühle
Ik ging al even op prospectie, maar daar wisten ze van toeten noch blazen.
Vorig jaar hadden ze de laatste keer meegewerkt met radreisefreunde.at.
Ze verwachtten ons niet.
Maar geen probleem, het zou wel in orde komen.
Dat deed het ook.
Met een vreemde wending.
Plots rinkelt de telefoon op onze kamer.
Zus Linda neemt op.
Radreisefreunde liet weten dat we niet in Gasthof Zur Mühle kunnen dineren, maar in Hotel Toni.
Om de hoek van ons hotel.
5 minuten stappen.
We vertrokken in de regen en toen we aan het aperitieven waren brak de zondvloed los.
Het water viel met bakken uit de hemel.
Daar bovenop nog een bliksemschicht en een donderslag.
We werden zeer gastvrij ontvangen.
Groot hotel met ook nog appartementen waarvan de gasten aanschuiven aan het buffet.
Koude en warme gerechten, een chef aan de grill, dessert, kaas, frisdrank.
A volonté.
Enkel alcoholische dranken moeten betaald worden.
En dus verdronken we de regen in een glas Prosecco.
Nog een wandelingetje door Kaprun (de regen had opgehouden), krimi kijken, blogje schrijven en naar bed.
Morgen trekken we er met de trein op uit naar de Krimml watervallen.
De fietsen gaan mee om terug naar het hotel te fietsen.
Het weerbericht belooft een regenachtige dag.
Jammer langs de ene kant, maar een aangename afwisseling na de bloedhete voorbije dagen.