woensdag 8 augustus 2018

Epiloog fietsvakantie 2018

De fietsvakantie 2018 zit er op.
Schwalbe Marathonbanden, onplatbaar, ze hebben hun deugdelijkheid bewezen.
Deze ondergrond(en) zijn veeleer geschikt voor mountainbikes.
Los daarvan, het eiland Rügen is prachtig en zeker een aanrader.
Op heel wat plaatsen is het DDR-verleden nog goed merkbaar.
Rügen heeft potentieel voor fietsvakanties op of rond het eiland.
De aanleg van nieuwe fietspaden (zoals er al een paar kleine trajecten afgewerkt zijn) zal hierbij cruciaal zijn.

En volgend jaar?
Nog geen echte plannen.
Linda heeft andere budgettaire prioriteiten.
We wachten het aanbod 2019 af om een budgetvriendelijke keuze te maken.

dinsdag 7 augustus 2018

Naar Hiddensee

De laatste fietsdag van de fietsvakantie is aangebroken.
We hebben het bezoek aan Hiddensee gespaard tot deze laatste dag.
Hiddensee is autovrij. Je komt er met de boot.
Voor je aan de haven komt is er een immens parkeerterrein om al die dagjesmensen de hele dag van hun auto te verlossen.
De heenvaart gebeurt met een soort cruiseboot.
Dek, binnenruimte, buitenbankjes, zitplaatsen.
De terugtocht zal heel wat minder zijn.
De boot is eerder een vrachtschip waar fietsers en voetgangers tussen auto's en vrachtwagens gepropt worden.
Geen beschutting, volop wind.
Een gezin heeft voor opa een plooistoel meegebracht.
Die hebben dat eerder al gedaan.

Hiddensee zelf.
Redelijk commercieel.
Ons roadbook omvat de verschillende fietstrajecten die mogelijk zijn.
Het merendeel is zo goed als onbefietsbaar.
Hotsen, botsen, afstappen.
En het is bloedheet.
Terrasjes zitten overvol.
Het hele eiland is behoorlijk vol met mensen.

De uittocht van de parking gaat filegewijs.
Bij aankomst komt iedereen zowat gespreid aan, bij de terugtocht is het duidelijk dat het schip gelost is 😉

Onderweg naar het hotel bekruipt mij een gevoel dat ik precies iets vergeten ben.
En ja hoor, blijkt mijn fietssleutel niet in mijn broekzak te zitten.
Niet te vinden in de auto.
Onder de zetels gezocht, tussen de zetels gezocht.
Spoorloos.
Gelukkig heb ik de reservesleutel mee.
Die zal verder dienst doen.

In een babbel met de nieuwe Hollandse gasten blijkt dat zij de volgende dag naar Hiddensee gaan.
Ze zullen bij de parkeerwachter informeren of er een fietssleutel met felrode sleutelhanger ingeleverd is.
We houden later contact voor de uitkomst.
(Het is niets geworden)

Voor het diner hebben we inmiddels de hele menukaart doorlopen.
Dat wordt dus kiezen.
Linda gaat een laatste keer voor de reuzeschnitzel.
Wel verdiend na deze fietsinspanningen.

maandag 6 augustus 2018

Naar Sellin

Het traject loopt over Putbus waar we na de terugkeer met de Rasende Roland voor de 3e keer het traject over de betonplaten en de bosweg naar huis zullen nemen.
Of toch niet.
De (alternatieve) heenweg naar Putbus gaat een groot deel langs de grote weg.
Redelijk rustige grote weg.
Dus zullen we bij terugkeer comfortabel naar het hotel terugfietsen.
Dat we deze route niet eerder ontdekt hebben ...
Van Putbus gaat het over kleine en goed befietsbare wegen.
We rijden het onderstebovenhuis nog een keertje voorbij.
De caches onderweg laten zich vinden.
Bij een molen vragen we uitleg over de hint.
Steuerbaum.
Blijkt van cruciaal belang te zijn.
Want eens we de betekenis van het woord kennen (nee, Google translate en aanverwanten hebben ons niet vooruitgeholpen) toveren we de cache in een mum van tijd boven.
Mooie plek en ruimte in de box om de TravelBug van collega Carina achter te laten en op reis te sturen.
De ideale plek ook voor onze lunch.
Even later volgt de kers op de taart voor deze trip.
Het veer van Baabe.
Met roeiboot en levensechte veerman.
We fietsen verder tot aan de Oostzeekust met zijn badplaatsen en -plaatsjes.
Na een verkoelend ijsje moeten we een supersteile helling beklimmen.
Fahrräder absteigen!
En we halen nog net de Rasende Roland die wat vertraging heeft.
Veel volk op het perron.
Wie zijn fiets moet (laten) inladen komt dus laat in de trein.
Geen vrije zitplaatsen.
Een jonge vrouw nodigt Linda uit om naast haar plaats te nemen.
Smalle bank, maar voor hen beiden lukt het net.
Als ik weer omkijk zie ik een vrije plaats.
Ik vraag of ik kan zitten en krijg een nors antwoord van de Duitser op de plaats ertegenover.
'Die komt zurück'.
Ja, maar wanneer?
Ik veronderstel dat het de plaats van zijn vrouw is en dat zij even verderop in de buffetwagon (ja, ja) een drankje haalt.
Even later komt er een jongetje van een jaar of 10.
Het was zijn plaats.
Ik bied hem de plaats terug aan maar eigenlijk wil hij liever rondlopen.
Papa gromt wat.
We zullen nog redelijk wat tijd samen op de trein doorbrengen.
Bij het afstappen bedank ik de jongen voor de zitplaats.
Hij straalt.
Vader wat minder.
Uiteindelijk zwaaien ze toch alletwee van op het balkonnetje tussen de wagons in.
Terugrit langs een nieuw aangelegde straat, een stukje onverhard en de asfaltweg naar Bergen.
Eitje.
Elke rit eindigt met een klim naar ons hotel.

zondag 5 augustus 2018

Naar Ralswiek en Neuenkirchen

Vandaag start onze route langs hetzelfde biljartgladde fietspad.
't is te zeggen: wij hebben die mogelijkheid gekozen uit de 2 opties.
Het fietst vlot naar Ralswiek.
De GPS stuurt ons even de verkeerde kant uit. De track verschilt van de routebeschrijving.
In Ralswiek ontmoeten we 2 Nederlandse fietsers die we in ons hotel al meermaals zagen.
Ze zijn vóór ons gestart en hebben de bosvariant gekozen bij de start.
Even ervaringen uitwisselen.
Unaniem: dit zijn trajecten die eerder geschikt zijn voor een mountainbike.
Na ons gesprek volgt een helling van 10%.
De weg zal vandaag meermaals glooiend zijn.
De ondergrond zeer afwisselend.
Met 1 keer de waarschuwing dat je je op eigen risico op deze zandweg begeeft.
Al het gedaver van de voorbije dagen heeft ervoor gezorgd dat de steun voor de display van Linda haar E-bike los getrild is.
De schroevendraaier ligt op de kamer, multitool thuis.
Dan maar eerst met een mes de schroef zo vast mogelijk gedraaid.
Als we op een erf een jong koppel aan het werk zien (op zondag) vragen we hulp.
De jongeman haalt een schroevendraaier en zet de display goed vast.
Tweede euvel. Slecht geschakeld op een helling. Ketting afgelopen.
De latex handschoenen zitten al lang werkloos in de reparatietas.
En dat laat zich voelen.
Vochtige doekjes brengen uitkomst.
Snel weer op weg en verstandiger schakelen.
Aan de Nonnensee fietsen we iets te enthousiast een groen hek voorbij.
Het staat er ook een beetje gek en nutteloos aan de kant van de weg.
Omkeren dus om uit te komen bij de uitkijktoren van waarop je een aalscholverkolonie kan spotten. Niet te vangen op foto.
Tenslotte volgt een laatste klim naar het hotel.

zaterdag 4 augustus 2018

Stralsund

Fietsrustdag met een uitstap naar Stralsund.
We verlaten ons eiland.
Over de imposante brug.
Vroeger was hier enkel een veerboot met lange wachttijden.

Stralsund is een toeristische Hanzestad.
In het vooruitzicht van de knieoperatie van Linda hebben we beslist om een gegidste tour met een busje te doen.
Onze gastvrouw is zowel chauffeur als gids.
Plaats in het busje voor een 8-tal toeristen.
Full house.
We rijden de hele stad rond en houden halt bij tal van interessante plekjes.
Uiteindelijk zullen we de tour toch nog eens te voet nalopen.
1 ding gemist: het oude ziekenhuis.
Zelfs met navragen vinden we het niet.
Blijken we achteraf toch heel dichtbij geweest te zijn.
1 straat verder …

Op de middag kiezen we voor fish & chips aan een kraampje bij het water.
Ook hier een portie om u tegen te zeggen.
Met 1 portie voor ons twee, waren we ook wel voldaan geweest.
Goed dat we eerst de guided tour genomen hebben.
We kunnen nu rustig alle bezienswaardigheden nog eens op het gemak bekijken met de uitleg erbij in ons achterhoofd.

De auto hebben we achtergelaten in een ondergrondse parking 2 straten buiten het centrum.
Luxe bij dit warme weer om hem koel terug te vinden.

Op de terugweg rijden we achter een antieke Wartburg.
Tweetakt.
Eerst doen we moeite om dichterbij te komen en enkele foto's te maken.
Later in de file komen we vanzelf dicht genoeg.
En tenslotte nemen we afstand.
Stinken …
We worden bijna vergast en laten de auto met plezier verder van ons wegrijden om linksaf te slaan richting Bergen auf Rügen.

vrijdag 3 augustus 2018

Naar Prora en Binz

Na een hobbelige start fietsen we op een vrijliggend fietspad.
Het eerste stuk asfalt en even verder spiksplinternieuw biljartglad asfalt.
We nemen een afslag te vroeg maar corrigeren snel.
Tot in Lietzow is het zalig fietsen.
Onze eerste cachepoging dreigt op niets uit te lopen als er plots een familie van 4 man sterk recht op doel afloopt en een fel roze broodtrommel met cache-inhoud bovenhaalt.
Eitje dus.
Na de volgende cache (helemaal zelf gevonden) is het uit met de pret van luxefietsen.
We laten een groep mountainbikers voor, kruisen de spoorweg en gaan de strijd met een bospad aan.
Even volgen we de mountainbikers tot onze wegen zich splitsen.
Het pad gaat van kwaad naar erger.
We moeten van de fiets.
Op bepaalde plaatsen zakken onze fietsbanden tot aan de velgen in het zand.
Mijn bewondering voor cyclocrossers neemt exponentieel toe.
We rijden een afslag voorbij en keren op onze stappen terug.
Is daar dezelfde groep mountainikers.
Tijd voor een babbel.
Hun goede raad: terugkeren, niet doen.
Het voorgestelde traject van Eigenwijze Reizen is niet te befietsen met onze fietsen.
Het stijgt en daalt dat het een lieve lust is.
Laat de romantische Strekke maar links liggen en "fiets" door tot aan de hoofdweg.
Hebben we gedaan en het werd een verademing.
Vrijliggend asfalt fietspad tussen de zee en de grote weg.
Tegen het middaguur vonden we de ideale picknickplek.
Overdekt dus volle schaduw op het heetst van de dag.
Vandaag heel wat getuigen van het DDR-verleden.
We eindigen in Binz.
Mondaine badplaats en mix van herstel en vergane glorie.
Super toeristisch, super druk.
Hier gaan we op zoek naar de Rasende Roland.
De stoomtrein brengt ons naar Putbus waar we een stuk van het traject van dag 1 hernemen.
Met betonplaten, klinkers, bospaden, slechte macadam, zandwegels ...
Kortom het hele assortiment.
Het biljartgladde asfalt van deze morgen ligt ver achter ons.

donderdag 2 augustus 2018

Naar Kap Arkona

Voor deze rit doet Eigenwijze Reizen twee voorstellen.
Of met de fietsbus tot in Trent waarbij ze waarschuwen dat er op de terugweg mogelijk geen vrije plaatsen zijn voor de fietsen.
Of met eigen vervoer tot aan de Wittower fähre en terug.
Wij kozen voor het laatste.
De parkeerplaatsen waarvan sprake hebben we niet gezien.
We konden de auto achterlaten op een particuliere parkeerweide.
Bij de inrit een paal met een geldkluisje en de boodschap dat je voor dagparkeren 3 euro in de geldgleuf moet deponeren.
Alles in vertrouwen.
Een vijfbeurtenkaart voor het veer komt goedkoper uit dan 4 individuele tickets.
Ik bestel er 2.
2 voettochten voor 2 vrouwen en 2 fietsen.
De man achter het loket vraagt naar onze plannen en besluit: 1 vijfbeurtenkaart en 3 individuele tickets.
Nicht verlieren drukt hij ons op het hart.
We starten op een klinkerpad.
Fietsbaar en naar Oostduitse normen zelfs comfortabel.
We genieten van de schaduw en houden de Wieker Bodden aan onze linkerkant.
Helder blauw water.
We krijgen ook nog asfalt maar vooral veel fietsbaar onverhard onder de wielen.
Het is druk vandaag.
Zo'n 3 km vóór het veer biedt Eigenwijze Reizen een autovrij traject aan met de vermelding dat de eerste kilometer wel erg slecht is.
Deze waarschuwing hebben we nog nergens gelezen in ons roadbook en we hebben inmiddels al heel wat erbarmelijke fietspaden verwerkt.
De keuze is snel gemaakt.
Wij kiezen voor de asfaltweg en die paar auto's nemen we er wel bij.
De geocache bij het veer vinden we niet.
De buit van vandaag: 2 geocaches en mogelijk een leeg doosje.

woensdag 1 augustus 2018

Rondrit naar Garz

Lekker lang geslapen en na het ontbijt bij het toerisme infokantoor langsgelopen.
De vriendelijke dame kon ons niet verder helpen met de uurregeling van de treinen.
Vanavond dan maar eventjes langs het station fietsen.
Op naar ons eerste fietstraject.
Rondrit naar Garz en terugkeren via Putbus.
Na een stukje langs de grote weg gaan we off road. En dat mag je letterlijk nemen.
Ik hoop dat dit geen voorproefje is van de komende trajecten.
Maar ik vrees er een beetje voor als ik de leesronde van de routebeschrijvingen goed doorgenomen heb.
Een paradijs voor wie houdt van kerkwegels, karrensporen en mountainbiketrajecten.
Veel onverhard (doenbaar om te fietsen), veel rul zand (onbefietsbaar na de droogte van de voorbije weken) en fietspaden in vooroorlogse betonplaten waar je je kan bekwamen in de kunst  van slalommen.
Onderweg ontmoeten we een koppel oudere fietsers.
Hoopvol informeren ze naar de (betere) toestand van het fietspad in de richting van waaruit wij komen.
We moeten hen teleurstellen.
We staan op een viersprong en welke richting je ook uitkijkt ... zand, zand, zand.
Bij het doorfietsen blijkt het traject dat zij al aflegden (en wij nu volgen) al bij al mee te vallen.
Het blijft toch min of meer ploegen en ploeteren.
We fietsen door mooie afwisselende landschappen maar een deel van de charme gaat verloren omdat je al je aandacht nodig hebt voor het fietspad en je stuurmanskunst.
Op een bepaald moment fietsen we langs de zee.
Tijd voor pootjebaden en het zand van tussen je tenen te spoelen.
Een idyllisch en rustig plekje ware het niet dat de stilte verstoord wordt door de muziek uit de Bluetooth speaker van zwemmende jeugd (die ook in het water wil genieten van hun favoriete nummers).
Bij het ondersteboven huis loopt er een boomboxende tiener midden op het fietspad.
Probeer daar met je fietsbel maar bovenuit te klinken.
In Putbus vangen we zowaar een paar regendruppels.
Zalig!!!
Het laatste deel van het traject gaat door het bos.
En zo belanden we uiteindelijk op de markt van Bergen.
Een ommetje nog naar het station lekker bergaf.
Dat betekent klimmen op de terugweg over de kasseien om tenslotte een laatste klim over de asfaltweg naar het hotel aan te vatten.
Klikpedalen ingeklikt.
En toen was het bijna fietsvakantie over.
Een auto verlaat de parking van de rodelbaan en rijdt traag voor mij uit.
Te traag vind ik om niet hinderlijk te zijn voor mijn klim.
Plots stopt hij.
Ik ben dicht genaderd.
Zet zich in achteruit en maakt aanstalten om snel achteruit op de parking te keren.
Ik begin al te bellen en te roepen als ik de achteruitrijlichten zie aanfloepen.
Maar de man en de passagiers zijn oostindisch doof.
Ik kan nog net uitwijken naast een boom en op zijn auto kloppen.
Pas dan merkt hij mij op.
Blind?
Hij verliet de parking toen hij fietsers zag aankomen en ze voor wou blijven.
Waar dacht hij dat ze naartoe waren?
Opgelost in de lucht?
Hij verontschuldigde zich wel.
Gut für Sie and noch besser für mich das nichts passiert is, heb ik het gesprek afgesloten.
't was nipt.