donderdag 8 augustus 2013

Epiloog fietsvakantie 2013

De fietstroubles met de pedaal baarden mij zorgen.
Vandaag heb ik de fiets binnengebracht voor nazicht bij PDG in Drongen.
'Goed dat de pedaal het tot het einde gehouden heeft' is zijn commentaar.
En dat dacht ik ook :)

woensdag 7 augustus 2013

Naar huis

Stijf als een plank breek ik mezelf bij aankomst uit mijn auto om even terug te kijken op een bewogen dag.
Na het vertrek hebben we de aanwijzingen van de GPS genegeerd toen die ons weg van de snelweg een secundaire weg wou opsturen.
Daar hadden we geen zin in. (Wisten wij veel dat we door verder te kiezen voor de autoweg we recht een kilometerslange file zouden inrijden die ontstaan was naar aanleiding van een ongeval).
We kozen dus de autowegroute over Karslruhe.
En dat ging vlot.
Tot het moment dat de A61 in beide richtingen volledig afgesloten werd en we 12 km lang moesten aanschuiven in de file om de autoweg te verlaten.
Langleve de landkaart die we meegenomen hadden.
Met Linda als co-piloot zijn we uiteindelijk over Trier richting België gereden.
En dat ging vlot.
Tot we in Sterrebeek in de file belandden (volgens Hajo Beeckman uitzonderlijk voor dit tijdstip en deze tijd van het jaar).
Tot aan Groot-Bijgaarden was er stapvoets verkeer.
En net toen we dachten dat we ons opnieuw konden lanceren, moest er bruusk geremd worden.
Dat vonden de fietsdrager en de fietsen niet zo fijn.
Ik zag ze in de achteruitkijkspiegel een gekke beweging maken.
En waar reden wij ? Juist, op de linkerrijstrook.
Dus moest er voorzichtig naar rechts uitgeweken worden over de midden- en rechterrijstrook om op de pechstrook te checken of alles veilig weer op zijn plaats was.
We hoorden ook dat er in Wetteren een ongeval gebeurd was in de tegenovergestelde richting en anticipeerden dan maar op een mogelijke kijkfile door in Aalst de snelweg al te verlaten en langs de N9 naar huis te rijden.
Nog een tankbeurt om de afrekening onder zussen compleet te maken.
Weigert de gekozen pomp toch wel dienst.
Even wachten tot het signaallicht uitgaat, is de boodschap en een andere pomp kiezen.
Inmiddels waren er meer tanklustigen en heb ik de auto even opzij gezet om met de volgende kandidaat voor pomp 6 vast te stellen dat deze consequent dienst bleef weigeren.

Eerst heb ik Linda met bagage thuis afgeleverd waar ze zich over Mika kon ontfermen.
Manlief had al voor een koel flesje thuiskomstprik gezorgd, netjes gerangeerd in de koelkast ten huize Linda.
Mijn eigen fiets en bagage ben ik thuis gaan afzetten om dan terug te fietsen naar Linda om samen te aperitieven.
Haar portie overheerlijke koude schotel werd aan huis geleverd. Kwestie van de kattenliefde voor Mika opnieuw te bezegelen.
Mijn portie stond samen met manlief thuis op mij te wachten.

We kijken terug op een prachtige zomerse fietsvakantie.
Voor Dian en Johan : het was fijn jullie te ontmoeten, samen te fietsen, samen te lachen, jullie te leren kennen.

dinsdag 6 augustus 2013

Laatste fietsdag

Weg uit Sankt Gallen.
Onze fietsen staan intact op de plek waar we ze moesten achterlaten. Vrij toegankelijk vanop de straat en weinig ruimte voor het aantal fietsers dat in hotel Metropol logeert.
Gisteravond heb ik nog een ommetje gemaakt op zoek naar de wegwijzers voor route 75.
Veiligheidshalve heb ik ook op Mapsource met de OpenStreetMapkaarten gekeken waar route 75 zich situeert ten opzichte van ons hotel.
Inmiddels zijn we ervaringsdeskundigen die weten dat de bewegwijzering niet altijd even accuraat is.
Voor we aanzetten lopen we nog even langs in het restaurant.
Dian en Johan zitten aan het ontbijt.
Met een beetje geluk halen ze ons ook vandaag opnieuw in door het geocachen. Maar het kan net zo goed dat ze ons op een blind punt voorbijfietsen en we hen niet meer zien.
We logeren in verschillende hotels in Konstanz en dus nemen we hier afscheid.

Net zoals in Zürich is het verlaten van Sankt Gallen moeilijker dan het verlaten van pakweg Lachen.
Route 75 verdwijnt van de bewegwijzering en dus volgen we geholpen door OpenStreetMaps de route die ons intuïtief de juiste lijkt (en het ook is).

De cachevangst voor vandaag : 6
Bij de tweede krijgen we hints van lokale wandelaars die het spel kennen.
Met heiss en kalt-aanwijzingen vinden we deze cache sneller dan zonder hulp.
Bij de derde komt Johan aangefietst ... zonder Dian.
Die is hij onderweg even kwijtgeraakt.
Maar al snel komt ook Dian aangefietst. We dagen haar uit de cache te zoeken.
Niet echt een moeilijke opdracht omdat Linda al een hint in de juiste richting geeft en de container al zichtbaar uit zijn schuilplaats gehaald is.
Ik denk dat we de geocachemicrobe doorgegeven hebben en het gebruik van een wandel- en fietsgps gepromoot hebben.

Klein accident onderweg.
Als we een verkeerde afslag nemen in een doodlopend weggetje, moet er omgekeerd worden.
Linda doet dat zo scherp dat haar fiets onderuit gaat. Schrammen zijn het logische gevolg.
Met de fiets gelukkig niets aan de hand.
Het blijft bloedheet en Linda biedt 1 van haar flesjes water aan om over onze hoofden uit te gieten en wat te verkoelen.
Het flesje wordt in dank aangenomen. Alleen .... dit is echt warm water en helemaal geen verfrissing.
Gelukkig heb ik zelf ook nog een flesje in de koeltas dat wel verkoeling brengt.
Blijkt dat Linda al de hele fietstrip warm water drinkt omdat ze de flesjes gewoon los in de (zwarte) fietstas opbergt.

Voor we naar het hotel fietsen hebben we nog een bezoek aan het bloemeneiland Mainau op ons programma gezet.
Ook hier is het eerst even zoeken naar de bewegwijzering, maar eens gelanceerd lukt het wel.
Bij de ingang zijn er voor een muntstuk van 2 Euro bagagekluisjes om fietstassen en helmen in op te bergen.
Daar maken wij dankbaar gebruik van om na het afsluiten vast te stellen dat onze inkomtickets nog in de fietstas achter slot en grendel zitten.
Dus op zoek naar nog een stuk van 2 Euro om de procedure over te doen en op z'n Ryanairs met enkel handbagage het eiland te bezoeken.
Mainau is meer dan de moeite waard. Maar bij deze temperaturen is het toch vooral schaduw en verfrissing zoeken.
Anderhalve kilometer verder wacht ons hotel.
Er staan 360 geregistreerde kilometers op de teller. Tel daar maar een twintigtal niet geregistreerde bij.

maandag 5 augustus 2013

Radweg-Reisen reünie

Dat 4 landen met 2 munteenheden tot verwarring kan leiden, bleek vroeg deze morgen.
Linda wachtte buiten bij de fietsen terwijl ik in een Oostenrijkse Konditorei belegde bagels ging kopen.
Nog niet helemaal uitgeslapen zeker, want ik wil betalen met Zwitsers kleingeld.
"Wir nehmen kein Müntzen" zegt de jongedame achter de toog.
Ik vraag nog even waarom niet, maar mijn Zwitserse frank valt niet.
Ook bij het zien van de redelijke prijs voor een broodje viel mijn Zwitserse frank niet. Voor die prijs heb je  immers nauwelijks wat kruimels in Zwitserland.
Ik haal een briefje van 10 Zwitserse frank boven en krijg wisselgeld in Euro. Wat ik dan weer niet zie zitten.
Dus werd de transactie geannuleerd en betaalde ik gewoon zoals thuis in Euro.

We moesten een aantal caches links of eerder rechts laten liggen omdat ze langs de overkant van het water verstopt waren. En zo kwamen we uiteindelijk op een schooldomein terecht voor 'No stupid students'.
Een cache gemaakt naar aanleiding van een GWP (Sonderwoche) die zwischen Reben und Veloständer verstopt was.
Wij hadden onze fiets in 1 van de fietsenstallingen geparkeerd en zagen zowat overal rondom ons fietsenstallingen. Gelukkig hadden we Reben opgezocht, en toen werd het een fluitje van een cent.
Net voor we de cache spotten, spotten we ook nog iets anders : een reuzegrote levensechte Zeppelin.

Onze volgende bestemming was Altstätten waar we op zoek moesten naar het tandradstation en niet naar het gewone Bahnhof.
Een paar keer vragen en we arriveren ruim op tijd om met de fiets een hoogteverschil van 500 meter te overwinnen zonder ook maar 1 keer te schakelen of te trappen.
Tijd genoeg om te genieten van een potje yoghourt.
Het genieten vertaalt zich in een yoghourtschoonheidsbehandeling als het potje uit mijn handen glijdt, bij mijn vangpoging barst en de yoghourt in mijn haar, op mijn shirt en op mijn short belandt.
Gelukkig bieden de damestoiletten uitkomst. Even uit de kleren, spoelbeurtje, kleren drogen in de zon (shirt aan, short over de bank) en wat overgebleven is in het gescheurde potje lekker opeten.

Nog tijdens dit eerste incident komen Dian en Johan aangefietst, breed zwaaiend.
Even later staat het perron vol met Radweg-Reisengasten mét fiets.
De aanhangwagen voor de fietsen blijkt spiksplinternieuw te zijn, met een vernuftig systeem om de fietsen op de aanhanger omhoog te brengen en ook nog veilig te stallen tijdens de rit.
Onze Brits-Australische medereiziger gaat nog even iets checken en moet er dan een sprintje uitpersen om nog tijdig op de trein te springen.

Van Gais gaat het naar Appenzell en keren we een stukje terug om naar Stein te klimmen.
En klimmen is het, kilometers lang.
We bezoeken er de Schaukäserei waar Appenzeller gemaakt wordt en waar je het hele proces kan volgen.
Er krijgt net een grote groep een rondleiding, maar wij kiezen voor de I-pad met Engelstalig infotainment.
Boeiend om het proces van melk tot Appenzeller op die manier uitgelegd te krijgen.

Fel geklommen betekent ook dat we in een duizelingwekkende vaart koers zetten naar Sankt Gallen.
Hotel Metropol ligt vlakbij het station. Niet moeilijk om onze eindbestemming voor vandaag te bereiken.

Morgen alweer de laatste fietsdag. Terug naar Konstanz waar we een bezoek aan het eiland Mainau op het programma gezet hebben.

zondag 4 augustus 2013

3 landen

De beloofde regen beperkte zich tot gisterenavond en -nacht.
Vroeg in de ochtend zag de Walensee er prachtig uit.
Superstil, een paar vroege baders (brrrr), zwanen en eendjes.
Ontbijten kon op het terras met zicht op het meer. Alleen ... we willen zelf beslissen of we al dan niet iets gerookt bij het ontbijt willen.
We opteerden voor een ontbijt binnen in de no-smokingzone.
Walenstadt sliep nog half toen we in de zon het stadje uit fietsten op weg naar Vaduz (Liechtenstein) en Feldkirch (Oostenrijk).
In de loop van de dag hebben we 3 caches bovengetoverd. 2 hebben we niet gevonden ondanks zoeken, en 2 hebben we links laten liggen.
Helaas, het gevondenlijstje wordt niet aangevuld met een vondst in Liechtenstein.

We brachten een kort bezoek aan Vaduz (nadat we Dian en Johan op de terugweg van Vaduz tegenkwamen).
Even waanden we ons in Chinatown, of het kan ook Big in Japan geweest zijn.
Het stadje werd overspoeld door Aziatische toeristen.

Beetje natuurdag ook vandaag.
Plots stonden we oog in oog met een jonge ree op het fietspad. Geen tijd om een fototoestel boven te halen. Het dier vluchtte verschrikt weg over de treinsporen.
Even later vloog een reiger op uit het beekje naast het fietspad. We konden hem bijna aanraken.
En tenslotte spotten we nog 2 ooievaars in het veld bij een overstromingsgebied.

In Feldkirch wilden we de analoge hotelinformatie koppelen aan de digitale van de GPS, maar daar  hoorden we al  'Marianne' en kwamen Dian en Johan ons te hulp om de weg naar het hotel te vinden.
Jammer genoeg zijn zondag en maandag Ruhetag voor het hotel en wordt er niet gekookt in het restaurant.
De menukaart ziet er nochtans veelbelovend uit.
We worden doorverwezen naar een restaurant aan de Marktplatz.
We zijn benieuwd en rekenen er op dat de Oostenrijkers betere keukenpieten zijn dan de Zwitsers.
Hoewel, over het diner in hotel restaurant Seehof gisterenavond mogen we absoluut niet klagen.
Lekker !

zaterdag 3 augustus 2013

Beetje fietsen en zo

Beetje fietsen, beetje geocachen, beetje bootjevaren op de Walensee.
Op ons programma vandaag : een korte fietstocht van slechts 30 km met aansluitend een boottocht over de Walensee, naar Walenstadt.
Gaan we voor de boot van 11u15, dan wordt het doorfietsen.
Gaan we voor de boot van 14 uur, dan hebben we tijd zat.
We kiezen voor het laatste en zullen onderweg op zoek gaan naar een aantal geocaches langs het parcours.
Eerst proviand ingeslagen om onderweg op een bankje in de schaduw te verorberen.
Naast ons traject moet een kleine luchthaven zijn. We zien een sportvliegtuigje opstijgen. En even verder zijn mensen met modelvliegtuigjes en helicopters in de weer.
De eerste cache hebben we snel gespot. Met dank aan internet en het opzoeken van de handleiding van de Oregon 550 waardoor we bij een goede ontvangst tot op de centimeter kunnen naderen. Helaas zijn er geregeld stoorzenders, waardoor er toch enige afwijking optreedt.
We vinden 4 van de 7 geplande caches (Linda wordt een expert) en zijn zo druk bezig dat we ons eindpunt voorbijfietsen.
Met de bewegwijzering op de fietsroute liep vandaag niet alles even vlot. Wordt zeker gemeld in ons evaluatieformulier.

Terwijl we op de boot wachten, arriveert een Brits koppel uit Australië dat net hetzelfde traject volgt en met elektrofietsen de 3-merentocht aflegt.
Even Engels tussen het Duits door ;)
Ook onze Nederlandse vrienden arriveren op tijd om af te varen.
Een tocht van anderhalf uur biedt tijd genoeg om te babbelen en ervaringen uit te wisselen.
Bij het ontschepen willen we gewoon Dian en Johan volgen naar het hotel.
Blijkt dat we in verschillende hotels ondergebracht zijn.
Linda en ik logeren in Hotel Seehof. Zoals te verwachten vlak bij het meer.
We hebben een koele kamer met zicht op het meer, maar moeten nog even wachten om dat zicht te bewonderen. De rolluiken blijven dicht tot de zon verdwenen is.
In Walenstadt is er een soort braderie aan de gang. We lopen er nog even langs en doen inkopen in de Konditorei. Morgen is het zondag en we weten niet welke lunchmogelijkheden zich zullen aanbieden. Dus spelen we op safe en doen nu onze lunchinkopen.
Op de terugweg wordt de lucht donkerder, de wolken dreigender.
We verkiezen het overdekte terras van het hotel om nog een alcoholvrij biertje te bestellen.
Dian en Johan komen nog langsgewandeld, fototoestel in de aanslag voor het meer bij avondlicht.
Even later begint het te regenen.
We hopen dat ze nog droog tot bij hun hotel geraakt zijn.

Ons diner : pico bello.
De bazin van het hotel is wel een echte generaal.
Al bij aankomst leken we gecommandeerd te worden en haar troepen gehoorzamen als de beste.
Internet hebben we vandaag via een vaste RJ45 verbinding.
Sie haben ein echte Komputer, kein Handy ? Dann nehmen sie diese mit. (en ze duwt ons een kabel in de hand) Nur einpluggen und klar.

Het weerbericht.
Morgen wordt voor Walenstadt regen voorspeld : leichter Regen.
Maar als we wetter.com mogen geloven fietsen we van de regen weg.
Lichtbewolkt, wellicht een verademing na de hittegolf van de voorbije fietsdagen.



vrijdag 2 augustus 2013

Naar Lachen

Rechtover ons hotel in Zürich : een bakker.
Met o.m. belegde broodjes. Niet zo'n woekerprijzen als aan de Rheinfall. Maar de prijzen tellen hier overal, om het even waar voor om het even wat.
Twee bruine broodjes met kaas, sla en augurk (ja, ja, geen komkommer) gaan in onze koeltasjes als lunch voor onderweg.

We hebben de keuze uit een bewegwijzerd fietspad of fietsen langs het meer zelf.
We kiezen voor langs het meer zelf.
Dat heeft voordelen en nadelen.
Het grootste voordeel : het is vlak en je fietst geruime tijd naast het water.
De nadelen : je fietst op een fietspad langs de weg en dus tussen ander verkeer.
Komt daar bovenop dat ik de voorziene caches langs de bewegwijzerde route gekozen heb.

Vlakbij het hotel zie ik deze morgen 2 caches verschijnen. Die hadden we gisteren moeten lopen, maar na de fietstocht heb ik de GPS niet meer bekeken en dus ook niet gemerkt dat we op weg naar de Crazy Cow er nog eentje konden bovenhalen.
Deze morgen lieten we ze dan maar links liggen om zo snel mogelijk Zürich uit te fietsen op zoek naar een rustiger parcours. Fietsen in de grootstad blijft een heikele onderneming.
Veel auto's, trams en ... tramsporen.

Onze lunchplek werd een lommerrijk plekje met zicht op de Zürichsee.
Bootjes en boten, zwemmers, zonnebaders drijvend op een luchtmatras aan het solliciteren naar huidkanker, eendjes en waterkiekens.

Nadien, nauwelijks een zuchtje wind en geen schaduw op het fietspad te bespeuren.
In Rapperswil dan maar een schaduwrijk terras gezocht en een flesje appelsap binnen de kortste keren naar binnen gekapt.

Ons hotel voor vandaag heet Bären en ligt in Lachen.
Op de sleutelhanger het opschrift : Bären Lachen.
Wij vinden dat grappig :)
Jammer genoeg geen ventilator of airco op de kamer want het is en blijft bloedheet.
Inmiddels ligt onze kamer niet langer meer in de zon en kunnen de ramen open.
Het wordt ook deze nacht wellicht een blote nacht ;)

Straks verkennen we Lachen even, als de grootste hitte weg is.
De kilometerteller geeft vandaag 41,1 km aan, de GPS maakt daar 43.26 van.

donderdag 1 augustus 2013

Koers met hindernissen

De enige bakker in Schaffhausen binnen fiets- of loopafstand : gesloten.
Kort nadien zal blijken : alles gesloten ! 1 augustus is de nationale feestdag in Zwitserland.

Langleve de knooppunten van bij ons.
We moesten vandaag meermaals tussen fietsroutes switchen : de bewegwijzering liet op sommige punten te wensen over.
Dus reden we via een verkeerde weg bergop naar de Rheinfall, waar men ons bij de infokiosk wist te vertellen dat we aan de overkant moesten zijn, waar de Rheinfallboot uitvoer.
Maar niet getreurd, we hoefden niet het hele eind terug. Via de spoorwegbrug mogen fietsers en voetgangers de Rijn oversteken.
Daar ontmoetten we een flukse Zwitserse deerne, met wie we een gesprek aanknoopten. Ze toonde ons de kortste weg naar de Rheinfallboot én wat meer is, enkel dalen !

Bij de aanlegsteiger van de boot aangekomen, wilde ik nog een overzichtsfoto nemen in afwachting van de landing van de boot. Maar plots was hij er. Dus volgde ik hals over kop Linda op de boot en vergat mijn goed gevulde fietstas. Goedgevuld in meerdere betekenissen van het woord. Zowat alle belangrijke dingen zitten er in. Geld, GPS (als die niet op de fiets zit), vouchers voor onze hotels, routebeschrijvingen, ...
We merkten het bij de rots van de Rheinfall, waar de boot rechtsomkeert maakt nadat hij toeristen gedropt heeft. Wij hadden geen zin in de rots (we hadden al een mooier uitzicht van bij de infokiosk gezien).
Even paniek. Veel paniek.

Maar gelukkig stond de fietstas onaangeroerd op de steiger. Oef !
Wat staat er in de routebeschrijving ? Fiets de weg terug tot aan Flurlinger Steg.
Moeilijk als je niet via de juiste weg gekomen bent (dat ondervonden we een paar jaar geleden ook al in Ierland)
Opnieuw kwamen de Zwitsers ons te hulp. Dit keer in de gedaante van een pertige madam met een elektrische fiets. Dat was even bijtrappen voor ons.
Ze leverde ons af op ... de plaats waar we deze morgen de verkeerde kant naar de Rheinfall geklommen waren. Maar daar stond het onmiskenbaar op de wegwijzer. Fietsroute 2 hierlangs.
Dus legden we dezelfde weg nog een keer af, terwijl we makkelijk opnieuw via de spoorwegbrug onze uitvalsbasis bereikt konden hebben.

Bij de Rheinfall ontmoetten we een Nederlands koppel. Ik zag aan hun roadbook dat ze ook via Radweg-Reisen.com geboekt hadden.
We zouden ze later opnieuw ontmoeten toen we twijfelden of we nog wel op het juiste traject aan het fietsen waren.
En ... zij reden ook verloren.

De cachetocht van vandaag leverde maar 1 schat op. In een overmuggled uitkijkpunt waar we onze lunch verorberden. Linda had nog een wrap over, ik had bij de Rheinfall een gouden broodje met kaas gekocht.
Het was Linda die de cache spotte toen de muggles ervandoor waren.

Nadien hebben we 1 winkeltje gevonden dat open was. We hebben er de koele drankvoorraad zowat geplunderd. Dorst, dorst, dorst !

Fietstroubles ook nog.
1 keer mijn ketting afgelopen en een paar keer schakelproblemen om in de kleinste versnelling de komen.
Ook mijn rechterpedaal had kuren. Inklikken was het enige wat hielp om hem onder mijn schoen te houden.
Na een tijdje zijn de laatste twee euvels vanzelf verdwenen.
Misschien had ook de fiets last van de hitte ;)

We zijn een tijdje samen opgereden met het Nederlandse koppel.
Bij het binnenrijden van Zürich hebben Linda en ik besloten om de GPS als gids naar ons hotel te gebruiken.
Dat ging langs gewone straten en pleinen.
Onze vrienden hebben de fietsroute verder gevolgd en zijn later dan ons aangekomen.

Het eten vandaag in de Happy Cow.
Het was eten en daarmee is alles gezegd.
De prijs van de drankjes ... daar is geen enkele cow happy mee.
Man, man. Na het gouden broodje van deze morgen, waren het gouden drankjes ter afsluiting.
Idem dito voor drankjes in de minibar.
We hebben een heerlijk helder Heineken gedeeld. Nooit heeft een fris biertje zo lekker gesmaakt als op deze warme zomerdag.
Tenslotte hebben we er nog een Feldschlössschen alcoholvrij biertje tegenaangegooid.

En nu languit rusten voor de trip van morgen.
Btw de beloofde 65 kilometer zijn er 76,3 geworden.
De GPS vermeldt 80 km, te voet lopen inbegrepen.