Ongeveer 35 kilometer.
Tijd genoeg om eerst nog even rond te fietsen in Salzburg.
Vlakbij ons hotel ontdekken we een kwartet 'kruisenlievenheren'.
Beetje van het goede te veel.
We gaan op zoek naar Mirabellgardens en naar Nonnberg Abbey.
Twee locaties uit The Sound of Music.
Voor de eerste moesten we even zoeken.
Maar eigenlijk is het heel eenvoudig.
Volg de Japanners.
Voor Nonnberg Abbey kregen we een steile klim onder de wielen.
Enkel te voet te overbruggen.
Terug afgedaald naar de Salzach.
Ook te voet vanwege erg steil.
Onze route verloopt grotendeels langs de rivier.
Toch gaan we ergens de mist in en missen een bordje.
Met wat zoekwerk en een ommetje geraken we uiteindelijk weer op het juiste pad.
We hebben maar een paar geocaches gezocht en er maar enkele gevonden.
Een aantal zijn we voorbijgereden zonder het te merken.
En terugkeren staat niet in ons woordenboek.
Op een klimmetje is mijn ketting afgelopen bij het provisoir schakelen om de helling te halen.
Andere keren pakt de ketting dan niet op het kleinste voorblad.
En die kleine tandwielen heb ik echt wel nodig om hier en daar het hoogteverschil te overbruggen.
Morgen eens stoppen bij een fietsenmaker (en na de vakantie PDG te hulp roepen)
Linda rijdt vlot naar boven met de e-bike.
Ook op de laatste klim naar het hotel van vandaag.
Ik moest forfait geven met de ketting op het middelste voorblad.
Achteropkomende jeugd met mountainbikes en koersfietsen koffiemolenden naar boven.
Zo kan ik het ook (denk ik).
De fietsen zijn voor de nacht gestald in de garage van het hotel.
Hotel in de huizenrij, dus via een kleine Gasse bergop kwamen we aan de achterkant van het hotel uit.
Onze gastvrouw stond er ons op te wachten.
De poort was nog niet dicht of er breekt een onweer los.
Hebben wij dat mooi getimed.
We hadden geen haast, toverden nog op het gemak een geocache boven in de buurt van het station.
De zon scheen toen nog volop.
En dan plots, van het ene moment op het andere brak de hel los, wind, regen, donder.
Wij waren onder dak.
Uit eten bij de overburen.
Geen vos, maar alweer porties om u tegen te zeggen.
Een lekker soepje met één of ander soort Knödel.
Ik proefde onder meer ui en look.
We begrepen echt niet wat het lieve kind dat voor de bediening instond ons verklapte.
Braaf meisje waarschijnlijk.
Maar bij de opleiding was ze zeker niet bij de besten van de klas.
En verlegen.
Bijna kreeg ze nog op haar donder van haar baas toen wij onze drankjes afrekenden en wij niet mochten vertrekken zonder eerst dessert te nemen.
Dat kon er echt niet meer bij na een bord mixed grill (kip, varkensvlees, rund en nog een weens worstje en spek) met frietjes, ketchup en een bordje met sla, rode biet, komkommer, boontjes, koude aardappeltjes en witte kool.
Nadat we haar overtuigd hadden dat het meisje haar werk wel goed gedaan had en het eten lekker maar veel was, mochten we gaan.
Morgenochtend maken we een ommetje langs de plaatselijke Spar voor fris water in de drinkbus en yoghurt in de lunchbox.
Brood en broodbeleg liggen al klaar voor ons lunchpakket.
