Het goot toen we klaar waren voor het ontbijt.
Ons besluit stond al langer vast: weer of geen weer, wij fietsen.
De overige Eigenwijze-reizigers kozen voor de auto.
Regenbroek, regenjas, regenhoesjes voor de fietstassen, het behoort allemaal tot onze standaardfietsuitrusting.
En zo gingen we op weg.
Natuurlijk is het landschap mooier als de zon van de partij is.
Natuurlijk is het aangenamer fietsen als de weergoden voor droog weer zorgen.
Maar dat neemt niet weg dat je zelfs in de regen van de rust en de stilte kan genieten.
We toverden meerdere geocaches boven.
En dan is er die ene vaststelling: een trekkingfiets is geen mountainbike.
Nochtans zijn we oud en wijs genoeg om niet zot te doen (of toch niet te vaak)
In het roadboek lezen we: "U gaat op de rotonde linksaf en direct daarna rechtsaf langs de kerk aan uw rechterhand over een fiets- en wandelpad. (Chemin Pietonnière). Houdt links aan en het gaat nogal steil omlaag!"
Over de dt-fout ging er wel een belletje rinkelen. Het verband steil, omlaag, nat werd niet gelegd.
Op het moment dat ik besluit om af te stappen is het ... te laat.
Bij het verder afremmen slipt mijn achterwiel, mijn fiets slaat onder mij uit, ik spring over mijn stuur (terwijl de fiets al op de grond ligt, want zo atletisch ben ik nu ook weer niet) en kom toch nog zelf ten val.
De schade valt mee.
Voor de fiets: het lederen omhulsel van het stuur heeft een scheur opgelopen. De rest is intact.
Voor de berijder van de fiets: blauwe plekken en kneuzingen op het rechterscheenbeen (pijnlijke plek), een blauwe plek op de linkerenkel, een kleine schaafwonde op de kin,een ietsiepietsie lak van mijn bril en een geblutst fietsego.
Het kon allemaal veel erger.
Na de lunch (met dank voor een droge plek aan de busmaatschappij - bushokjes lenen zich hiertoe prima met hun zitbankje en droge fietsenstalling) fietsen we geocachend verder tot in Niort.
We kruisen een ligfietser en houden even halt voor een babbel.
De ligfiets is voorzien van een overkapping en de man blijft lekker droog.
Hij is op weg naar huis na een trektocht in Ierland.
Ook niet meteen het droogste land.
Aangekomen in Niort lopen we al onmiddellijk Hans tegen het lijf en even later vervoegen we Ria op het overdekte terras van een brasserie. Ook Paul en Angeline komen voorbij aan het terras. En zo vertoeft de hele Eigenwijze Reizen-clan in Niort. De ene met de fiets, de andere met de paraplu.
Na koffie en warme chocomelk heeft de apotheker voor pijnverlichting gezorgd.
Niort is mooi, zelfs in de regen.
Zeker het bezoeken waard.
We konden nog net de sfeer van de markt en overdekte markt in Les Halles opsnuiven
We liepen enkele straatjes op en neer.
De fietstrack was voor deze rit in 2 stukken opgedeeld.
Wat blijkt?
Deel 2 is met geen middel op het scherm van de GPS te toveren.
3 stuks voorhanden en niet 1 waar de track op wil verschijnen.
Dat betekent verder fietsen op basis van het roadbook.
We hebben onze B&B langs de juiste route bereikt.
Een kleine 50 km op de teller.
Inmiddels is het opgehouden met regenen.
Morgen schijnt de zon!!!!
