Van Salburg naar Golling

Een korte rit.
Ongeveer 35 kilometer.
Tijd genoeg om eerst nog even rond te fietsen in Salzburg.
Vlakbij ons hotel ontdekken we een kwartet 'kruisenlievenheren'.

Beetje van het goede te veel.
We gaan op zoek naar Mirabellgardens en naar Nonnberg Abbey.
Twee locaties uit The Sound of Music.
Voor de eerste moesten we even zoeken.
Maar eigenlijk is het heel eenvoudig.
Volg de Japanners.

Voor Nonnberg Abbey kregen we een steile klim onder de wielen.
Enkel te voet te overbruggen.

Terug afgedaald naar de Salzach.
Ook te voet vanwege erg steil.
Onze route verloopt grotendeels langs de rivier.
Toch gaan we ergens de mist in en missen een bordje.
Met wat zoekwerk en een ommetje geraken we uiteindelijk weer op het juiste pad.

We hebben maar een paar geocaches gezocht en er maar enkele gevonden.
Een aantal zijn we voorbijgereden zonder het te merken.
En terugkeren staat niet in ons woordenboek.

Op een klimmetje is mijn ketting afgelopen bij het provisoir schakelen om de helling te halen.
Andere keren pakt de ketting dan niet op het kleinste voorblad.
En die kleine tandwielen heb ik echt wel nodig om hier en daar het hoogteverschil te overbruggen.
Morgen eens stoppen bij een fietsenmaker (en na de vakantie PDG te hulp roepen)
Linda rijdt vlot naar boven met de e-bike.
Ook op de laatste klim naar het hotel van vandaag.
Ik moest forfait geven met de ketting op het middelste voorblad.
Achteropkomende jeugd met mountainbikes en koersfietsen koffiemolenden naar boven.
Zo kan ik het ook (denk ik).

De fietsen zijn voor de nacht gestald in de garage van het hotel.
Hotel in de huizenrij, dus via een kleine Gasse bergop kwamen we aan de achterkant van het hotel uit.
Onze gastvrouw stond er ons op te wachten.
De poort was nog niet dicht of er breekt een onweer los.
Hebben wij dat mooi getimed.
We hadden geen haast, toverden nog op het gemak een geocache boven in de buurt van het station.
De zon scheen toen nog volop.
En dan plots, van het ene moment op het andere brak de hel los, wind, regen, donder.
Wij waren onder dak.

Uit eten bij de overburen.
Geen vos, maar alweer porties om u tegen te zeggen.
Een lekker soepje met één of ander soort Knödel.
Ik proefde onder meer ui en look.
We begrepen echt niet wat het lieve kind dat voor de bediening instond ons verklapte.
Braaf meisje waarschijnlijk.
Maar bij de opleiding was ze zeker niet bij de besten van de klas.
En verlegen.
Bijna kreeg ze nog op haar donder van haar baas toen wij onze drankjes afrekenden en wij niet mochten vertrekken zonder eerst dessert te nemen.
Dat kon er echt niet meer bij na een bord mixed grill (kip, varkensvlees, rund en nog een weens worstje en spek) met frietjes, ketchup en een bordje met sla, rode biet, komkommer, boontjes, koude aardappeltjes en witte kool.
Nadat we haar overtuigd hadden dat het meisje haar werk wel goed gedaan had en het eten lekker maar veel was, mochten we gaan.

Morgenochtend maken we een ommetje langs de plaatselijke Spar voor fris water in de drinkbus en yoghurt in de lunchbox.
Brood en broodbeleg liggen al klaar voor ons lunchpakket.

Op naar Salzburg

Tomtom kwaakt bij het vertrek: "U bereikt uw bestemming om 15u20"
Superoptimistisch en buiten de realiteit gerekend.
De route die Tomtom ons voorstelde kent nauwelijks snelheidsbeperkingen.
Nu een Polo is geen Porsche.
En met twee fietsen achterop ...
De eerste 500 kilometer gingen bijzonder vlot.
Daarna kwamen we in een opeenvolging van Baustellen terecht.

Echt stilstaan was er niet bij.
Maar stapvoets rijden ... vaak genoeg.
En opgelet! Rettungsgasse in acht te nemen.
Van je eigen file weet je niet hoe lang ze is.
De files aan de overkant in de tegenovergestelde richting ...
Ze beloven niet veel goeds voor de terugweg.
Uiteindelijk zijn we om 18u30 op onze bestemming aangekomen.
Niet slecht gereden met lunch- en stoppauzes inbegrepen.

Ons tafeltje voor het diner was gereserveerd bij 'Der Alten Fuchs'.
Dat vosken heeft een serieuze appetijt.
We kozen voor het slaatje als voorgerecht, de Schnitzel mit Peterseliekartoffeln als hoofdgerecht en gemischtes Eis als dessert.
De prosecco die we als aperitief voorzien hadden werd meteen ook de wijn bij het avondeten.
We hadden nauwelijks een toast uitgebracht op de goedverlopen reis of daar werd ons slaatje al geserveerd.

Nog een wandelingetje door Salzburg en onze eerste vakantiedag zat er op.

Aangekomen in ons hotel, op onze kamer, de venster opengezet omwille van de drukkende warmte die overal voelbaar was.
Zowel binnen als buiten.
Steekt daar een windvlaag op.
Nog maar zelden zoiets meegemaakt.
Alles weer wat frisser en bedtijd.

The hills are alive ...

Dit jaar fietsen we vanuit Salzburg langs de Tauernradweg.
Eerst naar het zuiden en dan verder naar het westen tot bij de Krimllwaterval.
Vanuit Kaprun met de trein naar Krimml en met de fiets terug.
Vandaar het stippellijntje en het treintje.
Daarna fietsen we in noordelijke richting terug naar Salzburg.
Afsluiten doen we met The Sound of Music-tour.
Onderweg ... naar goede gewoonte: geocachen.

De weersvooruitzichten?
Van alles wat.
Regenbroek mee, topjes mee, zonnecrème in de bagage.
Weer of geen weer.
Wij fietsen.

6 trajecten.
Tussen de 35 en de 60 km.
Linda elektrisch. Ik gewoon met de Lightspeed en klikpedalen.
Er mag al eens een helling in het parcours zitten.
The hills are alive ...

Epiloog fietsvakantie 2016

Koffers gepakt, auto geladen, fietsen op de fietsendrager gezet.
We zijn klaar voor vertrek.

Er wachtte nog een kleine verrassing aan de kamerdeur deze morgen.
Een plastic zak met 2 mega-potten confituur en een lief briefje.

We vertrekken in de verkeerde richting.
Een voorbode van wat nog komen gaat?
Na een paar kilometer laat de TomTom het afweten.
Thuis zal blijken dat de stekker voor de sigarenaansteker, ondanks het rode actieflampje het niet meer doet. Ook de stekker van de frigobox houdt het voor bekeken.
Dus rijden we grotendeels op kaart en af en toe op TomTom die we aan de powerbank(s) leggen, tot ook die geen energie meer leveren.
We zijn inmiddels in België aanbeland.
Zonder goede voorbereiding blijkt kaartlezen min of meer verleerd of in elk geval moeilijker dan gedacht.
Ook de bewegwijzering is niet altijd even behulpzaam.
Volg je lange tijd mooi 'Zottegem', maar strand je op een T-kruising waar Zottegem in geen velden of wegen meer te bekennen is.
Het werd een sightseeingtoer die een beetje extra vertraging opleverde, maar wel mooie landschappen in de namiddagzon.

Thuis werden we traditioneel onthaald op champagne, hapjes en een verrukkelijk diner met manlief als gastheer.

We kijken al uit naar de fietsvakantie van volgend jaar.
Dit keer richting oosten, met als vertrekpunt Salzburg.

Forêt domaniale de Chizé

Zou het regenen of niet?
Voor de vroege ochtend voorspelt het weer niet veel goeds.
Maar kijk, eens op weg, verschijnt er blauw in de lucht.
En even later is er zon.
Regenkleren kunnen opgeborgen blijven, zonnecrème wordt bovengehaald bij Le Moulin de Rimbault.
De cache in de haag blijft onvindbaar voor ons.
Dit wordt de rit met het meeste hoogtemeters.
Geen bergen, dat niet, maar behoorlijk glooiend en vooral ... veel wind (tegen).

Op zo'n moment bedenk je dat je toch maar beter gekozen had voor schoenen die in de klikpedalen passen.
We fietsen lange tijd door het bos van Chizé. Meestal tussen hoge bomen en plots tussen bomen in de groei.
Het bos herstelt van stormschade van eind jaren 90.
De Zoodyssée laten we rechts liggen.
Op de weg, een slachtoffer van gemotoriseerd verkeer op de weg.
Een das.
Hij ligt er vredig en vrijwel ongeschonden bij, maar heeft het toch niet gehaald.

We fietsen verder, dal in en dal uit om de korte route opnieuw te vervoegen.
Komt er plots een dame op de fiets met een behoorlijke snelheid van rechts op ons traject.
Ze wordt voorzichtiger gevolgd door een heer.
Blijken het onze Nederlandse vrienden Ria en Hans te zijn.
Ria met een wapperende wegbeschrjving in de hand.
Die wordt snel opgeborgen en we fietsen samen verder.
Even is er nog een misverstand tussen de routebeschrijving en de GPS-track.
Maar we vinden elkaar op de D1 en komen samen aan na onze laatste fietstocht in Le Logis d'Antan.

Inmiddels zijn de koffers gepakt. Alles is klaar om morgen de terugweg aan te vatten.
Niet over Parijs. Zoveel is zeker.

Naar Coulon

Bij het opstaan zat de lucht potdicht.
Even later wisselden wolken en zonneschijn mekaar af.
Na gisteren een welkome verkoeling.
We fietsten naar Coulon.
In ons roadbook omschreven als een levendig en gezellig toeristendorp.
De kleine spooronderdoorgang van gisteren lag ook vandaag op ons traject, maar dan in de andere richting.

We fietsten een hele tijd door het Marais de Poitevin.
Een groene dag vandaag, langs groentetuintjes, bos, moeras.
Overal langs het water, bootjes en bootjesverhuur.

Een beetje zoals in Giethoorn, maar ... minder mooi.
Onderweg redelijk wat geocaches.
Zeker op het stuk langs het vlonderpad met uitbreiding van de route.

Een aantal konden we boven halen, voor een aantal andere deden we niet echt moeite.
Als de tip 'klimop' is, wordt de zoektocht snel gestaakt.
De opgegeven 51 km werden niet gehaald.
Vroeg terug op ons nest.
En dus gingen we met de auto naar Niort.
Het stadje eens bij zonneschijn bekijken en een cadeautje kopen in een Papetterie.
Blijkt die tijdens de maand augustus op maandag gesloten.
Op de terugweg de auto volgetankt aan een voordelig Total-station.
En meteen inkopen gedaan voor de reis naar huis.
Morgen staat een lange tocht op ons programma en dan kunnen we bij aankomst uitblazen.

Naar de abdij van Saint-Pierre in Maillezais

We kozen vandaag voor de rit naar l’abbaye Saint-Pierre in Maillezais. Dat is de lange versie van rit E. Geschat op 69 km. Na een tweetal kilometer vastgesteld dat mijn thermos koud water nog in onze kamer stond. Gelukkig had ik voor vandaag 2 thermossen voorzien en zat nummer 2 in mijn fietstas. Een eerste verrassing in Saint-Hilaire-La-Palud, na de aankoop van een voorraad ijskoud water. We horen volksmuziek met accordeon en viool. Marché a l’ancienne costumé op het marktplein.

De dansvloer en de ceremoniemeester lonken naar de omstanders om mee te doen. We laten ons niet verleiden. Langs mooie rustige wegen, deels verhard, deels onverhard gaat het naar de abdij. Het laatste stukje langs de grote weg. We besluiten de geocaches in de buurt van de abdij niet te zoeken. De eerste zit onder het ponton van de rondvaartbootjes, de tweede aan de rand van een parkeerterrein waar gezinnen picknicken. Muggle-alarm.
De abdij is het bezoeken meer dan waard.
We mogen onze fietstassen bij de balie achterlaten en kunnen op verkenning. Indrukwekkend, de beelden spreken voor zich. In een virtuele evocatie spreekt de abdij tot ons, afgewisseld met getuigenissen van de vroegere geestelijken. Het leek soms wel 3-D.

Na de abdij halen we uiteindelijk toch onze eerste en enige cache voor vandaag boven.
Daarna gaat het terug langs bruggetjes, kanalen en fietswegen naar onze B&B.
Onderweg moeten we via een halfhoog spoorwegtunneltje onze weg verder zetten.
Op het einde gaat het nog even mis.
We herkennen de Mairie en de brievenbus van Epannes.
Blijkt dat we de tocht van voorafaan beginnen.
Kan niet de bedoeling zijn.