We reden met de fietsen achterop nog een ommetje in een hobbelige kasseistraat voor we het juiste spoor terug oppikten. Veilig in 1 ruk naar huis.
Voor 2024?
Geen meerdaagse fietsvakantie meer voor Linda.
De poezen, de tuin, ... (misschien ook een beetje de leeftijd? 😉)
De Lüneburgerheide staat nog altijd op mijn verlanglijstje.
We zien wel waar we uitkomen.
Onze tocht herneemt aan Schloss Sansouci.
Gisteren zijn we via een zij-ingang het park binnengereden en hebben het echte Schloss gemist.
Vandaag maken we dat goed, niet met een bezoek maar met een fotosessie in panorama.
Van buitenaf vallen vooral de monumentale trappen op.
We fietsen verder over de Berliner Mauerweg tot we op een herkenningspunt aankomen: de Glienicker brug. In mooier licht dan bij onze eerste doortocht. Goed voor nieuwe foto's.
De Berliner Mauerweg wordt ingeruild voor het Havelfietspad.
Hier moeten we het veer nemen over de Wannsee (Het pauweneiland laten we links liggen)
Scheep in vanaf steiger A staat er in ons roadbook. Maar die is niet toegankelijk.
Het is uiteindelijk steiger C waarvoor we een ticket aan een automaat moeten kopen.
Er zit ook een man in het bijhorende hokje maar die geeft niet thuis.
Gelukkig zijn er andere fietsers die ons op weg zetten hoe we het juiste ticket uit de automaat kunnen halen. En dan is het wachten tot de boot aankomt voor een vrij lange overtocht.
We kunnen gewoon weer bordjes volgen.
Gelukkig herkennen we het station in verbouwing waar we bij de start ook langsgefietst zijn of we waren aan een nieuw rondje begonnen.
Nog wat kasseien onder de wielen tot we op de grote weg naar het hotel belanden.
De fietskilometers zitten er op.
Vanavond is het restaurant van het hotel wel geopend en besluiten we hier te eten.
Verkeerde beslissing.
De reuzeschnitzel van Linda met frietjes ziet er prima uit, maar ...
Mijn vis met prei en rijst lijkt nergens op.
Prei op zijn Fonses gesneden (dat doet niets af aan de smaak en die is ok) maar de rijst lijkt wel een hockeyschijf van rubber. Waarschijnlijk uit de diepvries in de microgolfoven gestoken.
Ik roep de bediening en toon wat er fout is.
Die kijkt heel verwonderd en biedt mij een nieuwe portie rijst aan, waarvoor ik vriendelijk bedank.
Breng mij ook maar frieten mét mayonaise.
We krijgen ook een beoordelingsformulier om in te vullen.
Tja, geen hoogvlieger dus. Onderscheid gemaakt tussen beide bestellingen en tips voor de kok voor het bereiden van rijst meegegeven.
We kunnen naar onze kamer, koffers inpakken en morgenochtend on the road.
Dat het hotel in Teltow basic is, laat zich ook voelen in het ontbijt.
Niet zo'n uitgebreid ontbijtbuffet, maar zeker OK.
Blijkt bij vertrek dat de fietsgps mee ingepakt is.
Zonder willen we niet want de bewegwijzering is niet altijd even duidelijk (of wij kijken niet goed genoeg)
Dat wordt even op de stappen terugkeren, hulp inroepen van de dame in de ontbijtruimte om toegang te krijgen tot onze koffers en dan kunnen we op weg.
Terug naar het ronde punt waar we gisteren de verkeerde kant uitreden en dus vlakbij.
Niet voor een kleine paniekaanval.
We hebben gisteravond de fietsen in de grote parkeergarage vastgemaakt aan een hek.
Met elk ons eigen kabelslot.
Krijgen we dat van Linda niet los.
Het zal (uiteraard) uiteindelijk wel lukken, maar dat riskeren we niet opnieuw.
Fietsen moeten dan maar dicht genoeg bij mekaar staan om met mijn slot vast te zetten.
Onderweg naar het hotel van de lekkere Aziaat hebben we ook een bakker gespot die belegde broodjes verkoopt.
Even een stukje terugfietsen dus.
Daarna volgt een route die krioelt van de geocaches.
Een rijke oogst vandaag.
Aangekomen in Potsdam raken we het spoor bijster
Ook de gps laat ons rondjes draaien.
De dienst toerisme zal uitkomst bieden.
We passeren eerst langs het park Sansscouci (langs de grote poort binnen en ook weer buiten) en nemen nadien een verkeerd route.
De wegbeschrijving naar het hotel is niet de weg naar ons hotel.
Hier biedt de smartphone met Googlemaps uitkomst (en fietsen we een heel stuk terug).
Kongreshotel Potsdam in een enorm complex dat vooral gericht is op zakenovernachtingen.
Met daarbij een heel aanbod aan activiteiten.
Een professioneel keukenteam ook.
We eten hier het beste van de hele fietsvakantie.
Bij het ontbijt een immens buffet met koksmaat klaar om verse eitjes of pancakes te bakken.
Te druk voor mij.
Ik hou het liever kleinschaliger.
Fietsgarage met extra beveiliging en een hele gebruiksaanwijzing om ze te openen (en uiteraard weer te sluiten voor de beveiliging van alle fietsen die er gestald worden).
We kunnen weer op weg voor onze laatste trip richting Oranienburg.