Oraniënburg - Berlijn
We starten tegen de fietsrichting in en bezoeken eers het concentratiekamp Sachsenhausen.
Indrukwekkend.
Hier word je stil van.
Waar mensen toe in staat zijn.
We rijden voorbij ons hotel en gaan op zoek naar de eerste routebordjes.
Het roadbook vermeldt dat ze gemakkelijk op 3 meter hoogte staan.
Dat is even uitkijken.
Gelukkig zijn er de GPX-files die ons de weg wijzen op de GPS.
Ons hotel bevindt zich in Berlin Mitte, vlakbij de Spree.
En wij staan ... aan de verkeerde kant van het water.
Gelukkig is de eerste brug dicht in de buurt en komen we snel aan in de Aelbrechtstrasse.
Het hotel is een soort tweedeling.
De ene kant van de straat moeten we ons aanmelden en kunnen we de fietsen opbergen in de ondergrondse garage.
De overkant herbergt onze kamer.
Vandaag is het restaurant van het hotel gesloten.
We krijgen een welkomstbiertje aangeboden dat we in de lobby kunnen opdrinken of gewoon kunnen meenemen naar de kamer.
We doen het laatste.
Het wordt daarna snel omkleden om de wandeling uit Start to Momo aan te vatten.
We zijn maar pas vertrokken als het weer omslaat.
Een paraplu zal geen overbodige luxe blijken.
Het wordt Berlin in the rain.
Moeilijk om foto's te maken.
Bij de Reichstag wordt dat nog extra bemoeilijkt omdat het plein ervoor opgebroken is.
(Hier kunnen we anticiperen op de route van morgen die via de Reichstag en de afgesloten site uitgestippeld is)
Tegen dat we bij Checkpoint Charlie en het Mauermuseum arriveren regent het oude wijven.
We zijn in goed gezelschap ;)
Onze tickets hebben we online besteld, mét audiogids en mét toestemmingskaart om binnen in het museum foto's te maken.
Ik krijg een polsbandje om als fotograaf.
En wat stel je vast? Alle andere bezoekers fotograferen er lustig op los met hun smartphone zonder toestemmingsbandje.
Het meest onder de indruk zijn we van de inventiviteit van mensen om te ontsnappen naar het Westen.
Piepkleine verstopplaatsen in auto's waarvan je denkt dat daar toch geen mens in past. (En dat hoopten de vluchtelingen wellicht ook om niet ontdekt te worden)
Bij het buitenkomen regent het nog altijd.
We besluiten de wandeling in te korten en de kortste weg naar het hotel te nemen.
Hier passeren we nog bij de Ampelmänchenshop.
Gadgets allerhande te koop met de afbeelding van het bekende Ampelmänchen uit Oost-Duitsland.
Geen open restaurant in het hotel, dus moeten we op zoek naar een plek voor het diner.
Bij het begin van de straat zijn er diverse restaurants.
We kiezen voor een Italiaan.
Hadden we beter niet gedaan.
Pasta met zeevruchten.
Klinkt niet slecht.
Wat komt er op tafel?
Pasta met welgeteld 1 scampi, 4 roze garnalen en ontelbare stukken calamares.
Zus lust geen calamares.
Een een stukje, ja, dat kan er mee door.
Maar een bord vol???
Bij het afrekenen maak ik er de ober attent op dat het gerecht een verkeerde naam heeft.
Pasta calamares zou een betere benaming zijn.
Als 'compensatie' krijgen we een grappa bij de rekening.
Ik trek er nog op uit om een nachtfoto te maken van de Brandenburger Thor.
Het is er druk.
Ik sla een fotografiepraatje met 2 jongens die eerst met hun fietsen in de weg komen staan bij mijn goed uitgezocht plekje.
Ik neem geen regenjas of paraplu mee.
Niet slim.
Op mijn terugtocht begint het water te gieten.
Ik hop van het ene portaal naar het andere met mijn fototoestel onder mijn fleece.
Niet veel later voel ik mij niet goed.
Ik zal uiteindelijk de hele pasta calamares aan de natuur teruggeven.
Zus geen problemen. Waarschijnlijk zijn de calamares de dader.
Gelukkig kan ik daarna snel inslapen.
